Dellali Segbedzi: ‘Kijk naar wat je zelf belangrijk vindt voor je toekomst’

Dellali Segbedzi won in 2012 de ECHO Award voor meest getalenteerde student, werkt als advocaat bij het Amsterdamse Schuit Polak van den Hout Advocaten en als docent bij het ROC van Amsterdam én heeft werkervaring op Curaçao. Over de advocatuur, kansen creëren en werkdruk.

Door Loes van den Wijngaard

Altijd in beweging

Haar dubbelrol als advocaat en docent maakt Segbedzi’s dagen vaak hectisch. ‘Vaak ben ik ’s ochtends aan het lesgeven en ’s middags op kantoor.’ Ook heeft ze wekelijks vaak meerdere zittingen en komen daar nog geplande verhoren op politiebureaus en piketmeldingen bij. Toch komt alles meestal wel op zijn pootjes terecht. ‘Op de een of andere manier komen zittingen, lessen en piketmeldingen altijd op het moment dat ik het net nog kan redden.’ Ze is daardoor veel onderweg en ook regelmatig net op tijd, of juist net te laat. ‘Maar ik zou het niet anders willen.’

Het contrast is groot met haar tijd in Curaçao, waar ze werkte bij VanEps Kunneman VanDoorne.  ‘De cultuur is heel anders. Als je met een Nederlandse bril naar het Curaçaose systeem kijkt, kun je je afvragen waarom sommige zaken zo omslachtig zijn geregeld. Zo is pas in 2018 besloten om wet- en regelgeving online te publiceren en om deze geconsolideerd aan te bieden. Tegelijkertijd, als ik met een Curaçaose bril naar het Nederlandse systeem kijk, vraag ik mezelf soms af waar we mee bezig zijn. We werken keihard, maar genieten veel minder van de kleine dingen in het leven. Na een drukke werkweek nam ik een duik in de zee en was alles weer goed.’

Blik op de advocatuur

Segbedzi haalt veel voldoening uit haar werk, maar kijkt ook kritisch naar de advocatuur. ‘De vergoedingen voor sociale advocatuur, die staan met stip op één om te veranderen. Deze zijn al lang niet meer in verhouding met het werk dat daarvoor moet worden verricht. De hoeveelheid werk is toegenomen, maar de vergoedingen zijn niet meegegroeid. Ik ben gek op het werk dat ik doe en besteed een flink deel van mijn budget aan verdere specialisatieopleidingen. Maar wat gebeurt er als de vergoedingen in de sociale advocatuur niet zullen stijgen? Dan zal zelfs ik de keuze moeten maken om meer en meer gesubsidieerde zaken te laten liggen. De specialistische kennis wordt wegbezuinigd en dat vind ik erg jammer.’ Ook de beroepsopleiding advocatuur kan volgens Segbedzi een transformatie gebruiken. ‘De opleiding is erg duur, waardoor kleine kantoren moeilijker nieuwe stagiaires aan kunnen nemen. In 2020 wordt al een vernieuwde versie van de beroepsopleiding gestart, maar wat mij betreft kan de opleiding nog een stuk efficiënter.’ Toch zijn er ook delen van de beroepsopleiding die onderbelicht blijven tijdens de rechtenstudie zelf. ‘Ik denk dat het goed is dat we aandacht besteden aan de menselijke kant van de advocatuur. Het is een ontzettend zwaar beroep, dat invloed heeft op elk aspect van je leven. Het is belangrijk dat we daar met elkaar als advocaten onderling over kunnen praten.’

Eigen kansen creëren

Onder rechtenstudenten is vaak veel druk en competitie. ‘Een tweede master, een bestuursjaar, een studie of stage in het buitenland: het lijkt allemaal standaard tegenwoordig. Ik denk dat we soms onszelf voorbij hollen in die strijd om maar boven het maaiveld uit te steken. We willen allemaal de beste zijn. Maar als iedereen altijd maar in elke ranglijst op nummer één staat, zakt het hele podium in.’ Dat betekent trouwens niet dat Segbedzi niet vindt dat je je best moet doen. Maar sta ook goed stil bij wat je zelf belangrijk vindt in je toekomst. Als je van competitie en uitdaging houdt, ga je gang. Doe die twee masters en vier stages in vijf verschillende landen. Als je daar niet gelukkig van wordt, dan doe je het niet.’ Je onderscheiden gaat volgens haar vooral om het creëren van je eigen kansen. Zo nam Segbedzi recent een stagiaire aan, terwijl ze niet op zoek was naar iemand. ‘Ik heb eigenlijk geen seconde naar haar cv gekeken. Haar persoonlijkheid was genoeg: een pittige tante in het bezit van een gezond verstand, met een gezonde dosis lef en bereidheid om te leren. In het gesprek heeft zij mij uitgelegd wat haar toegevoegde waarde zou zijn tijdens die ene dag stage. Ik was gelijk om. Zij is het voorbeeld van je eigen kansen creëren.’ Voor een rechtenstudent is het ook altijd belangrijk kritisch en nieuwsgierig te zijn. ‘Maar ook hier geldt, weet wanneer je kritisch bent. Soms is iets gewoon zo. Wees bereid om te leren. Een eigen (goed onderbouwde) mening is belangrijk, alleen moet je soms ook gewoon weten wanneer het je moment is.’

Terwijl je kansen voor jezelf creëert, loopt het ook wel eens anders, zo heeft Segbedzi zelf ondervonden. ‘Ik begon in de advocatuur omdat ik rechter wilde worden en je hiervoor praktijkervaring nodig hebt. Inmiddels heb ik ontdekt dat de advocatuur me erg ligt. Ik houd van de dynamiek van mijn praktijk, van het behartigen van de belangen van mijn cliënten, de partijdigheid. Wellicht dat ik over een aantal jaar alsnog ga nadenken over de rechterlijke macht, maar voor nu zijn mijn toekomstplannen het blijven doen wat ik leuk vind.’