Groot-Brittannië en Japan zijn al zover, maar als het aan kabinet Rutte III ligt wordt het publiceren van wraakporno op zichzelf ook in Nederland strafbaar. Op dit moment kan iemand die wraakporno verspreidt hooguit worden vervolgd op basis van smaad of laster. De straffen die daders krijgen opgelegd lijken echter niet in verhouding te staan met de impact die het delict op slachtoffers heeft. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, vond onder meer de ChristenUnie.
Door Kirsten Rolloos
Wraakporno gaat om het verspreiden van seksueel getint beeldmateriaal op het internet van een persoon (bijvoorbeeld de ex-partner) zonder dat deze persoon dat wilde. Het internet maakt mogelijk dat dit soort beelden zich razendsnel kunnen verspreiden, en iemand jarenlang kunnen blijven achtervolgen. Voor het slachtoffer zijn de gevolgen enorm groot. De ChristenUnie nam daarom het initiatief om wraakporno als zelfstandig delict strafbaar te stellen, en dat is opgenomen in het onlangs gepubliceerde regeerakkoord.
In het regeerakkoord staat letterlijk: “Het verspreiden van wraakporno grijpt diep in de persoonlijke levenssfeer in en wordt als een zelfstandig delict strafbaar gesteld.” Er is dus nog niets bekend over de straf die op het delict zal komen te staan. Volgens Van Vught, de advocaat die Chantal uit Werkendam in de bekendste wraakporno-zaak bijstond, is een hoge gevangenisstraf passend. Dat zou afschrikwekkende werking moeten hebben. Een dader denkt wel twee keer na voor hij of zij een seksfilmpje van een ander plaatst als er een gevangenisstraf op staat, in plaats van een geldboete.
Moeizame opsporing daders
Hoeveel daders er daadwerkelijk voor wraakporno gestraft zullen worden is de vraag. De opsporing van daders verloopt in de praktijk moeizaam. In de zaak van Chantal oordeelde de rechtbank dat Facebook gegevens moest aanleveren van degene die de beelden van Chantal op Facebook had geplaatst. Dat maakt het voor andere slachtoffers makkelijker om naar dit soort bedrijven te stappen om aan gegevens te komen. Maar als de gegevens naar een openbare plek met veel mensen leidt zorgt dit voor moeilijkheden. Onderzoek in de gegevens van zoveel mensen om de dader te achterhalen, mag vanwege de privacy alleen als er geen andere manieren zijn om de identiteit vast te stellen.
De bekende wraakporno-zaken zoals die van Chantal en Patricia Paay hebben duidelijk wat losgemaakt in de politiek, en terecht. De pakkans is klein, maar het zelfstandig strafbaar stellen van wraakporno zal wel een sterk signaal afgeven aan potentiële daders.