Het gerechtshof in Leeuwarden heeft Sanil B., hoofdverdachte in de Mallorcazaak, donderdag vrijgesproken van doodslag. Het hof stelt dat er onvoldoende bewijs is dat B. de dodelijke trap heeft gegeven waardoor Carlo Heuvelman overleed. Wel werd hij veroordeeld voor poging tot doodslag. Daarnaast kregen verschillende medeverdachten straffen opgelegd voor openlijke geweldpleging in vereniging en het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.
De 27-jarige Heuvelman werd op 14 juli 2021 op het Spaanse eiland Mallorca hevig mishandeld door een groep van tien jongens uit Hilversum. Hierdoor liep hij schedelbreuken op, raakte in coma en overleed enkele dagen later. Het Openbaar Ministerie ging bij negen jongens uit de groep over tot vervolging. Daarbij werden drie jongens direct in verband gebracht met de dood van Heuvelman, met B. als hoofdverdachte. De andere twee – Mees T. en Hein B. – werden door de rechtbank al vrijgesproken voor doodslag wegens gebrek aan bewijs, deze week kwam het hof bij B. tot dezelfde conclusie.
Straffen
Het hof in Leeuwarden heeft aan zeven personen straffen opgelegd en zegt daarover: “Ondanks het uitvoerige onderzoek door de Spaanse en de Nederlandse autoriteiten, is niet voldoende duidelijk geworden wat er precies is gebeurd met Carlo. Het hof realiseert zich dat het voor de nabestaanden van Carlo zeer teleurstellend zal zijn dat het hof niet heeft kunnen vaststellen wie strafrechtelijk verantwoordelijk is voor de dood van Carlo.”
Bij het bepalen van de straffen heeft het hof gekeken naar de landelijk afgesproken oriëntatiepunten (LOVS) voor openlijk geweld. Daarbij hebben de meeste verdachten hogere straffen dan dit uitgangspunt gekregen vanwege de mate van geweld, het aantal slachtoffers en de rol van de verdachte. Tegelijkertijd geeft het hof ook aan rekening te hebben gehouden met de extreme (social) media-aandacht voor deze zaak, waarbij onder andere foto’s en volledige naamsgegevens van verdachten publiekelijk online zijn gedeeld.
Het hof zegt hierover: “Door de publieke opinie zijn sommige verdachten neergezet als daders van het overlijden van Carlo. Een feit waarvoor nu geen veroordeling volgt. Deze informatie kan, ook als het niet klopt, niet of nauwelijks uitgewist worden. Gelet op de omvang en intensiteit van deze uitingen die in deze zaak zó uitzonderlijk zijn, en veel verder gaan dan waar een verdachte van een strafbaar feit in zijn algemeenheid rekening mee moet houden, heeft het hof een beperkte matiging toegepast op de straffen.”
Dit betekent uiteindelijk dat:
- Sanil B. een gevangenisstraf krijgt van 32 maanden, waarvan 3 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren (ECLI:NL:GHARL:2024:1866);
- Mees T. een gevangenisstraf krijgt van 14 maanden, waarvan 50 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren (ECLI:NL:GHARL:2024:1868); en
- Hein B. een gevangenisstraf krijgt van 15 maanden, waarvan 118 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren (ECLI:NL:GHARL:2024:1871).
De veroordelingen van de andere vier verdachten variëren van taak- tot gevangenisstraffen en zijn tevens terug te vinden op de website van De Rechtspraak.
Maatschappelijke onrust
Na de uitspraak van het hof ontstond er onrust op social media en nieuwswebsites. Dit komt met name voort door het feit dat – ondanks dat een aantal verdachten wel verklaringen heeft gegeven – de groep jongens elkaar gedurende het hele proces voornamelijk de hand boven het hoofd heeft gehouden. “De uitkomst van de strafzaak in hoger beroep is onbevredigend en raakt ons gevoel voor rechtvaardigheid,” aldus rechtspraakjournalist Chris Klomp, die tegelijkertijd wel benadrukt dat het hof diens afwegingen zuiver heeft gemaakt. “Een andere keuze kan voor iedereen verstrekkende gevolgen hebben.”
Met name voor de nabestaanden is de uitspraak een flinke klap. “De uitspraak is heel hard bij hen binnengekomen”, meldt hun advocaat Edwin Bosch tegenover RTL Nieuws. “Ze zijn woedend en voelen zich niet gehoord. Eigenlijk zijn ze het vertrouwen in de rechtsstaat verloren. […] Het kan toch niet zo zijn dat er iemand wordt doodgeschopt en daar niemand verantwoordelijk voor is. Dat gaat er bij mijn cliënten niet in. […] Het zwijgen wordt nu beloond.”