Orkest aansprakelijk voor gehoorschade violist

Gehoorschade is de meest voorkomende beroepsziekte onder muzikanten. Een Britse violist met gehoorschade heeft onlangs een rechtszaak tegen het Royal Opera House gewonnen. Het gerechtshof in Engeland achtte het orkest aansprakelijk voor de gehoorschade die de violist opliep tijdens een repetitie. In Nederland deed zich al eens eerder een vergelijkbare zaak voor. Hoe dat afliep lees je in dit artikel.

Door Kirsten Rolloos

Violist Chris Goldscheider, die werkzaam was voor het Royal Opera House, zat bij het repeteren van de opera Die Walkure van Richard Wagner vlak voor de blazers. Tijdens de repetitie van drie uur was het gemiddelde geluidsniveau 91 decibel, boven de toegestane 80 decibel, met een piek van zelfs 137 decibel. Volgens Goldscheider heeft hij hierbij een akoestische shock opgelopen. Als gevolg van de onherstelbare gehoorschade kan hij niet meer spelen, en naar eigen zeggen zijn veel dagelijkse geluiden ondraaglijk geworden. Het Royal Opera House is van mening dat de gehoorschade van Goldscheider niet door het spelen in het orkest is veroorzaakt.

Daar ging de Britse rechter in hoger beroep echter niet in mee. Het gerechtshof stelde dat de akoestische shock wel degelijk is veroorzaakt door de muziekuitvoering. Daarnaast had het Royal Opera House zich ook niet gehouden aan de veiligheidsvoorschriften. Door het niet naleven van haar wettelijke verplichting heeft het Royal Opera House de violist blootgesteld aan het hoge geluidsniveau. Het Hof acht het Royal Opera House daarom aansprakelijk voor de gehoorschade van de violist.

Vergelijkbare Nederlandse zaak

In Nederland boog het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden zich in 2009 over een vergelijkbare zaak. Het Gelders orkest werd toen aansprakelijk gehouden voor de gehoorschade van cellist Hans Borstlap. Volgens het hof draagt de werkgever zorg voor het voorkomen van schade bij haar werknemers. Het Gelders orkest had echter niet genoeg gedaan om de veiligheid van de musici te waarborgen. Ondanks dat het orkest oordoppen beschikbaar had gesteld. De cellist wilde deze weliswaar niet dragen, maar dat had de directie niet zomaar mogen accepteren. Een orkest zal dus maatregelen moeten nemen om de veiligheid te waarborgen, en ook actief moeten controleren op de naleving ervan.