Er zijn drie Nederlandse iconen op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Het gaat om de Neder-Germaanse Limes, de Koloniën van Weldadigheid en de Hollandse Waterlinies.
Door Bo Geurts
De plaatsing op de Werelderfgoedlijst betekent dat deze gebieden worden gewaardeerd en beschermd moeten worden. Het gaat om cultureel erfgoed waar Nederland trots op mag zijn en dat gewaarborgd blijft voor toekomstige generaties. Met de toekenningen staan nu in totaal twaalf erfgoederen in het Koninkrijk der Nederlanden op de Werelderfgoedlijst van Unesco.
De drie werelderfgoederen
De Neder-Germaanse Limes staat voor de grens van het Romeinse Rijk die tweeduizend jaar geleden dwars door Nederland langs de Rijn liep. Om de grens te beschermen, bouwden Romeinen hier onder andere wachttorens en legerkampen.
De koloniën van Weldadigheid werden vanaf 1818 gesticht door de Maatschappij van Weldadigheid met als doel arme mensen om te vormen tot eerzame burgers. Dat gebeurde onder andere door ze nieuwe landbouwgrond te laten ontginnen en bewerken.
De Nieuwe Hollandse Waterlinie is een uitbreiding van de Stelling van Amsterdam die al sinds 1996 de UNESCO status heeft. De Stelling van Amsterdam en de Nieuwe Hollandse Waterlinie vormen straks samen het Werelderfgoed Hollandse Waterlinies. De 85 kilometer lange linie met 45 forten, 6 vestingen en 2 kastelen vormt nu een groene en recreatieve gordel in een omgeving met een grote stedelijke dynamiek en vormen het verhaal van de verdediging van Holland.
Internationale verplichting en omgevingsplan
Doordat de iconen nu op de Werelderfgoedlijst staan, moet dit erfgoed worden beschermd. Onder de Omgevingswet zal deze bescherming plaatsvinden in het omgevingsplan. Op grond van instructieregels (artikel 5.131 Bkl) moet straks in het omgevingsplan rekening worden gehouden met de universele waarde van het werelderfgoed. Bepaalde functies toedelen aan locaties kan als onwenselijk worden gezien als de universele waarde van werelderfgoed moet worden beschermd.