Deze vier dingen hebben massaschutters gemeen

Wat drijft een massaschutter tot zijn daad? Hoe bereidt hij zich voor? En: hoe kunnen we ‘mass shootings’ voorkomen? Een groep onderzoekers voerde een tweejarig onderzoek uit. Dit zijn de conclusies.

Voor het onderzoek werden alle mass shootings in de Verenigde Staten van 1966 tot 2019, waarbij vier of meer mensen werden gedood, geanalyseerd. Hoewel de onderzoekers niet kunnen stellen dat alle schutters hetzelfde zijn, vonden ze wel vier generale overeenkomsten.

  1. De grote meerderheid van de onderzochte massaschutters kwam al op jonge leeftijd in aanraking met geweld en hield daar een trauma aan over. Te denken valt aan seksueel misbruik, huiselijk geweld, verwaarlozing en ouders die zelfmoord plegen.
  2. Vrijwel elke massamoordenaar bevond zich een paar maanden voor zijn daad in een ‘identifiable crisis’. Denk daarbij aan het verliezen van een baan, het verbreken van een relatie of verlies van/afwijzing door een dierbare.
  3. De meeste schutters bestudeerden van tevoren de acties van andere massaschutters en zochten naar een vergoeilijking van hun plannen.
  4. Alle schutters hadden de middelen om hun plannen uit te voeren. Zo kwam in het geval van ‘school shootings’ – zoals het Columbine drama – tachtig procent van de schutters via vrienden of familie aan de benodigde wapens.

Oplossing?

Op basis van deze resultaten komen de onderzoekers met een aantal mogelijke maatregelen. Zo moet het voor massaschutters moeilijker worden gemaakt om aan de benodigde middelen te komen. Dit kan onder meer worden bewerkstelligd door betere zichtbare beveiliging, leeftijdrestricties bij het kopen van wapens en zogenaamde ‘red flag laws‘.

Daarnaast moet het voor massaschutters lastiger worden om hun daden voor zichzelf te verantwoorden. Volgens de onderzoekers is dit mogelijk door als samenleving te stoppen met het liken en delen van geweldsberichten en haatdragende manifesten. Daarnaast is de vraag of het wel zo verstandig is om op scholen zogenaamde ‘active shooter drills’ te houden, waarbij kinderen wordt geleerd wat ze moeten doen als een schietpartij op school dreigt. Het normaliseren van dit soort acties werkt mogelijk averechts.

Lees hier meer over het onderzoek.