HR 18 april 2017, Zoetermeerse schietpartij
(ECLI:NL:HR:2017:701)
Essentie
In casu gaat het om de verwerping van het beroep op noodweer ex art. 41 lid 1 Sr, omdat de verdachte zich had kunnen en moeten onttrekken aan de aanranding door het slachtoffer. Dit heet ook wel het onttrekkingsvereiste. Hierbij moet een reële mogelijkheid bestaan dat de onttrekking van de verdachte kan worden gevraagd.
Rechtsregel
Er kan geen succesvol beroep op noodweer worden gedaan, indien niet wordt voldaan aan het onttrekkingsvereiste. Dit vereiste houdt in dat van een noodzakelijke verdediging tegen een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding (noodweer) niet kan worden gesproken, indien degene die zich verdedigt zich aan de aanranding had kunnen en moeten onttrekken. Er moet een reële mogelijkheid zijn dat de onttrekking van de verdachte kan worden gevergd. Bij de vraag of hier sprake van is, moet worden gekeken naar de omstandigheden van het geval.
Inhoud arrest
De gebeurtenis speelt zich af buiten een partycentrum in Zoetermeer. De verdachte en het slachtoffer kregen ruzie, waarbij het slachtoffer zich zeer agressief gedroeg tegenover de verdachte. Het slachtoffer stond namelijk te zwaaien met een vuurwapen. Hierop is de verdachte naar zijn auto gelopen, waarbij hij de gelegenheid had om te vertrekken. Dit deed de verdachte echter niet. In plaats van te vertrekken, pakte de verdachte ook een vuurwapen uit zijn auto en liep hij terug naar het slachtoffer. De verdachte en het slachtoffer hebben beide geschoten, waarbij het slachtoffer is geraakt en gestorven. De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan doodslag ex art. 287 Sr.
Volgens het Hof had de verdachte de mogelijkheid om met zijn auto weg te gaan en zich van verder agressief gedrag van het slachtoffer te onttrekken, nadat hij was weggelopen. Verder mocht van de verdachte worden gevergd dat hij wegging. De Hoge Raad bevestigde deze uitspraak, waardoor het beroep op noodweer door de verdachte werd verworpen.[1]
[1] Kelk 2019/7.4.1, p. 378