Dakdekkersarrest (Dusarduyn/De Puy), 16 mei 2003
(ECLI:NL:HR:2012:BV9539)
Door Lisanne Roestenberg
Essentie
Geen schending van zorgplicht bij bedrijfsongeval. De handelingen van een werknemer van een ander bedrijf die daar ook aan het werk was, zijn niet toe te rekenen aan de werkgever.
Rechtsregel
Het hangt af van de omstandigheden van het geval of de zorgplicht van artikel 7:658, eerste lid, BW meebrengt dat een werkgever die een werknemer naar een klus stuurt vooraf de veiligheidsrisico’s moet bekijken of dat de werkgever een interne regeling moet hebben waarin staat hoe risico’s vermeden kunnen worden.
In deze zaak is Du Puy niet in zijn zorgplicht tekort geschoten, gelet op de aard van de werkzaamheden en de werkervaring en diploma’s van Dusarduyn. Du Puy mocht bij de inschatting van de risico’s afgaan op de informatie van de heer Van de Velde. De omstandigheid dat Du Puy niet wist of behoorde te weten dat er ook een werknemer van Pielaat & Begijn aan het werk was op het dak, heeft tot gevolg dat er geen grond is om de handelingen van die werknemer aan Du Puy toe te rekenen.
Inhoud arrest
Dusarduyn werkt sinds 1986 bij Du Puy als dakdekker.
In december 1997 laat de heer Van de Velde een aanbouw aan zijn woning plaatsen door aannemingsbedrijf Pielaat & Begijn. De werkzaamheden van dit bedrijf houden het metselen van de aanbouw in, het leggen van houten balken met dakplaten op het dak, het leggen van isolatiemateriaal op het dak en het maken van een gat in het dak voor het aanleggen van een lichtkoepel. Du Puy neemt de opdracht aan om het isolatiemateriaal op het dak te bevestigen aan de houten balken en bituum aan te brengen op het dak.
Op 5 december 1997 is een medewerker van Pielaat & Begijn bezig op het dak. Hij maakt het gat in het dak voor het aanbrengen van de lichtkoepel en dekt dit af met isolatiemateriaal, waardoor het gat niet te zien is. De rand van de lichtkoepel (20 cm) legt hij erop, op de plek waar de koepel nog moet worden uitgezaagd.
Later die dag komt Dusarduyn op het dak om de afgesproken werkzaamheden uit te voeren. Op dat moment is de medewerker van Pielaat & Begijn nog aan het werk op het dak. Dusarduyn bekijkt het dak en stapt daarbij over de rand van de lichtkoepel heen. Hij zakt door het isolatiemateriaal en van ongeveer 2,80 meter op de grond. Hij loopt hierbij letsel op.
Dusarduyn dagvaardt bij exploot van 3 februari 1999 Du Puy voor de kantonrechter en vordert voor recht te verklaren dat Du Puy aansprakelijk is voor het bedrijfsongeval en Du Puy te veroordelen tot vergoeding van de reeds geleden schade van fl. 73.837,-, en Du Puy te veroordelen tot vergoeding van de buitengerechtelijke kosten van fl. 2924,50, te vermeerderen met wettelijke rente, en Du Puy te veroordelen tot vergoeding van de nog te lijden materiële schade en de reeds geleden en nog te lijden immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente. Du Puy bestrijdt de vorderingen.
Bij vonnis van 1 september 1999 wijst de kantonrechter de vorderingen af. Dusarduyn gaat in hoger beroep bij de rechtbank. Bij vonnis van 7 februari 2001 bekrachtigt de rechtbank het vonnis van de kantonrechter. De rechtbank overweegt dat het een eenvoudige klus was met beperkte veiligheidsrisico’s, zeker als daarbij in aanmerking wordt genomen dat Du Puy niet wist dat er een lichtkoepel zal worden geplaatst. In deze situatie hoefde Du Puy niet zelf de risico’s in kaart te brengen, maar mocht hij vertrouwen op Dusarduyn, die een ervaren medewerker is in het bezit van een veiligheidsdiploma. Dat het gat niet volgens de eisen van de Arbowet was gemarkeerd, kan niet tot een ander oordeel leiden, omdat Du Puy niet wist dat de lichtkoepel zou worden geplaatst. Du Puy heeft dus aan zijn zorgplicht voldaan.
Dusarduyn gaat in cassatie. De Hoge Raad verwerpt het beroep en veroordeelt Dusarduyn in de kosten van het geding.