ECLI:NL:HR:1994:ZC1322 (Agfa/Schoolderman)

Agfa/Schoolderman, 8 april 1994
ECLI:NL:HR:1994:ZC1322, niet gepubliceerd op rechtspraak.nl

Door Lisanne Roestenberg

Essentie

Gelijke arbeid moet in gelijke omstandigheden op gelijke wijze worden beloond, tenzij een objectieve rechtvaardigingsgrond ongelijke beloning toelaat (Agfa-criterium).

Rechtsregel

Werknemer met nul-urencontract. Gelet op de omstandigheden van het geval is Agfa verplicht als een goed werkgever te handelen en deze werknemer op dezelfde wijze te belonen als de rest van het personeel. Deze omstandigheden zijn hier dat de werknemer hetzelfde werk doet als de overige werknemers en dat de arbeidsovereenkomst niet als tijdelijk contract, maar als vast dienstverband is aan te merken.

Inhoud arrest

Schoolderman gaat in 1985 werken voor Agfa. Ze krijgt een nul-urencontract voor bepaalde tijd. Vanaf halverwege 1985 werkt Schoolderman in de praktijk steeds fulltime voor Agfa. Soms op basis van een arbeidsovereenkomst, dan weer via een uitzendbureau. Ze doet hetzelfde werk als medewerkers die een vast dienstverband hebben bij Agfa en daardoor betere voorwaarden en een beter salaris hebben (de zogenaamde ‘Agfa-voorwaarden’).

Schoolderman stapt naar de kantonrechter en vordert voor recht te verklaren dat zij inmiddels een vast dienstverband heeft met Agfa en dat de Agfa-voorwaarden ook op haar van toepassing zijn, waardoor haar salaris in een hogere schaal moet worden vastgesteld. Daarnaast vordert ze Agfa te veroordelen om verschillende kosten aan haar te betalen, zoals het misgelopen hogere salaris, vakantiegeld en reiskostenvergoeding. Agfa dient een verweerschrift in.

De kantonrechter verklaart bij vonnis van 20 januari 1992 voor recht dat tussen partijen sinds 1 juli 1985 een vast dienstverband geldt. Verder veroordeelt de kantonrechter Agfa om aan Schoolderman fl. 31.506,- te betalen, is een comparitie van partijen gelast en is iedere andere beslissing aangehouden.

Agfa gaat in hoger beroep bij de rechtbank. Bij vonnis van 22 oktober 1992 bekrachtigt de rechtbank het vonnis van de kantonrechter en verwijst de zaak terug naar de kantonrechter ter verdere behandeling en beslissing.

Agfa gaat in cassatie. De Hoge Raad verwerpt het beroep en veroordeelt Agfa in de kosten van het geding.