Eindelijk was het zover. Na de stress van het afronden van de scriptie en het vinden van een baan, kreeg ik van mijn patroon te horen dat ik mocht beginnen aan de beroepsopleiding. Euforisch was ik, het was me gelukt!
Geschreven door mr. Simone Dirven
Maar vanaf dat moment werd ik ook gelijk flink aan de bak gezet. Rekening houdend met allerlei deadlines moest ik de hele papierwinkel bij elkaar zoeken om de inschrijving in orde te maken. Mijn diploma die natuurlijk op zolder bij mijn ouders was blijven liggen en wat te denken van de Verklaring Omtrent Gedrag. Vervolgens mocht ik op audiëntie bij onder meer de deken, de Raad van Toezicht en de Jonge Balie voordat ik voor het eggie met gepaste trots de toga mocht aantrekken voor de beëdiging. Die pauwenveren verstoppen onder de toga bleek nog best lastig.
En toen begon mijn leven als advocaat-stagiaire. Natuurlijk had ik voor de beëdiging het boek ‘De tien geboden van..’ cadeau gekregen. Ik dacht dat ik inmiddels wel een aardig beeld had en dan met name van hoe het er bij andere kantoren aan toe gaat. Mocht een gesprek met een confrère op een borrel eens resulteren in een ongemakkelijke stilte, vraag dan eens naar zijn of haar tijd in Woudschoten. Mijn ervaring is dat kantoorgenoten er ook maar wat graag over vertellen. Want what happens in Woudschoten, does not stay in Woudschoten! Een grot met lelijke muurschilderingen waar de borrels werden gehouden in een hotel in the middle of nowhere, een duidelijk verschil in uiterlijk en gedrag tussen stagiaires van Zuidas-kantoren en zuidelijke kantoren en snurkende kamergenoten. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik er niet onverdeeld enthousiast in ben gegaan.
Vorige week mocht ik dan de vuurdoop van de beroepsopleiding beleven. Maar niet voordat ik natuurlijk het eerste huiswerk moest doen. Want ook dat hoort bij de opleiding. Ik had het geluk dat ik met een aantal andere stagiaires uit de regio die ik al kende was ingedeeld. Dan voel je je tussen honderd onbekende en zoekende lotgenoten toch wat minder verloren. Bijna iedereen had frisse tegenzin. Het beloofden twee lange, intensieve dagen te gaan worden en niemand wist goed wat te verwachten.
Al aan het begin van de eerste dag werd duidelijk dat we werden ingedeeld in groepjes waarin we de hele opleiding de vaardighedenlessen zouden volgen. Dat maakte het aantal mensen om te leren kennen al een stuk overzichtelijker. Het programma bestond onder meer uit debatteren en een quiz over gedragsregels en uitleg over Wwft (Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme) en toevoegingen. Op een prima locatie en met een wisselend programma werden we de hele dag en avond bezig gehouden.
Die twee dagen Woudschoten zijn natuurlijk ook bedoeld om eens goed rond te kijken. Het was mij al eerder opgevallen dat de advocatuur een heel aantal advocatuurlijke en uiteenlopende types kent. En hoewel de dresscode ‘informeel gekleed’ was, had men dit toch op verschillende manieren geïnterpreteerd: van sneakers en spijkerbroeken tot naaldhakken en kokerrokken. Waarbij de laatste interpretatie zich steevast voorstelde door na zijn of haar naam ook het naam van kantoor te noemen. Opmerkelijk vond ik dat. Net als de stagiaire van een van de grootste advocatenkantoren van ons land die na de workshop over toevoegingen naar me toe kwam en zei: ‘Doe jij toevoegingen?! Dat lijkt me vet spannend joh! Dan heb je klantcontact enzo’. Ook heel opmerkelijk.
De spreekwoordelijke kop is eraf en binnenkort beginnen de eerste echte lesdagen. Al met al waren het lange, intensieve dagen. Niet alleen vanwege de hoeveelheid informatie, maar vooral vanwege het aantal nieuwe mensen waarmee je kennis maakt. Over twee beginnen is de eerste echte lesdag gepland. Dan zal ik mijn confrères de spannende ontwikkelingen in de toevoegingszaken zeker niet onthouden.
To be continued..