Als ik – als zzp’er – íets heb geleerd van de coronacrisis, is het dat het helemaal geen slecht idee was om met verschillende werkzaamheden brood op de plank te willen brengen. Teksten en juridisch, een prima idee; mensen hebben altijd wel teksten nodig en met elkaar op de vuist zullen ze ook altijd wel gaan. En er is nóg iets dat mensen altijd willen: afvallen, sterker, strakker en fitter worden. Voeg sport toe aan bedrijfsactiviteiten en je zit nooit meer zonder werk. Want sportscholen, nou, die verdwijnen nóóit meer. Dus dáár de meeste focus op leggen en ik zzp’de vrolijk in het rond.
Begin deze eeuw was er een tandarts die alle crises al voelde aankomen, want hij besloot ook zijn bedrijfsactiviteiten uit te breiden. Hij volgde verschillende scholingen, die opgevoerd konden worden als bedrijfskosten. Implantologie, orthodontie, parodontologie, cosmetische tandheelkunde… Al deze scholingskosten werden geaccepteerd als bedrijfskosten, zelfs al strekten ze slechts tot kennisuitbreiding van de tandarts en was hij niet van plan hiervan werkterreinen binnen de praktijk te maken.
Maar tandartsen zijn creatieve baasjes – dat bewees een vakbroeder van deze leergierige tandarts al in 1921 – dus deze tandarts waagde zich aan nog een opleiding, die hij ook opvoerde als bedrijfskosten. Sterker nog, zijn dochter – die als tandartsassistente werkzaam was in zijn bedrijf – deed dezelfde opleiding en ook haar opleidingskosten werden opgevoerd als bedrijfskosten. Daar wordt het al een beetje shady, maar als je dan hoort dat we het hier hebben over een opleiding paardentandheelkunde, dan eh, ja, zit je toch wel even met je mond vol tanden.
Je kunt ervan maken wat je wilt, maar het verzorgen en behandelen van paardengebitten hoort nou niet bepaald bij een praktijk die is gericht op de verzorging en behandeling van menselijke gebitten. Alhoewel sommige paarden heus wel menselijke trekjes zullen hebben, en sommige mensen…
Hoe dan ook, ik bewonder zijn creativiteit. Pas je inschrijving bij de Kamer van Koophandel aan, bied een paar leuke combipakketten aan (laat twee paarden behandelen en krijg een mens gratis, ik noem maar wat) en je overleeft iedere crisis. Dat je ook je praktijk er een beetje op moet aanpassen, lijkt me evident. Aan de andere kant… Als je dat niet doet, zo’n paard gewoon op de bestaande stoel drapeert en een cover maakt van een welbekende carnavalshit (ik zeg niet dat ik denk aan: “Er zit een paard in de stoel, bij tandarts Kiesjes”, maar…) en je kunt ook een inkomstenbron als zanger aanboren.
Als dan ook nog blijkt dat het gerechtshof vindt dat de opleidingskosten wel degelijk zijn aan te merken als scholingskosten, dan kun je niet anders dan je tanden bloot lachen. Maar dan moet je ze natuurlijk wel een beetje verzorgd hebben.
Hof Arnhem 23 maart 2010, ECLI:NL:GHARN:2010:BL9832.