“Ze kan niet naar de politie gaan! Denk nou eens na, ze heeft benzine gehaald, heeft daar uren in de bosjes zitten wachten tot iedereen naar huis was en het pand verlaten was. Dat noemen ze voorbedachte rade!” Ik was gelijk wakker. Say whut?!
Natuurlijk moet je dit soort conversaties in soapseries met een korreltje zout nemen. Uiteindelijk worden er te pas en te onpas mensen “voor het gerecht gesleept” of op staande voet ontslagen voor akkefietjes waarvan ik denk: “mwah… zou je dat nou wel doen?” Maar brandstichting met voorbedachte rade vond ik toch echt wel van een heel andere orde. Zeker omdat de tegenhanger was: “maar de politie kent de voorgeschiedenis toch? Die zullen dit heus wel begrijpen.” Eh… Juist.
Maar ik zou natuurlijk ik niet zijn als ik me niet zou afvragen hoe dat destijds dan precies zat. We hebben het uiteindelijk over seizoen 5 van Goede Tijden Slechte Tijden, 1995 (mijn guilty pleasure van het moment, die zowel een bron van nostalgie is, als het besef dat mobieltjes de meeste van die vreselijke gebeurtenissen binnen een minuut zouden hebben opgelost), dus misschien was dat toen wel aan de orde van de dag. Ik wist het niet.
Gelukkig is er Kluwer Navigator, waardoor ik niet naar een bibliotheek hoefde te fietsen om daar ergens in de kelders het in 1995 geldende recht op te zoeken, maar binnen 30 seconden wist dat brandstichting met voorbedachte rade destijds ook niet bepaald “een ding” was. Poging was er al een tijdje, voorbereiding was gloedjenieuw en vrijwillige terugtred was net gepromoveerd van een bestanddeel bij poging naar zelfstandig. Dus nee, je kunt dit beestje heel veel verschillende namen geven, maar niet die van voorbedachte rade.
Behalve soapzoen (naar lucht happende vissen), soaphuwelijk (morgen trouwen? Sure, geen probleem), soapkind (een kind dat te pas en te onpas verdwijnt al naar gelang het de ouders uitkomt zonder dat er oppas (nodig) is), soapbaan (“ik heb je drie minuten geleden ontmoet en je bent brutaal en je hebt een grote mond, waarom kom je hier niet werken?”) en soapgeneeskunde (drie weken ziekenhuisopname vanwege een blauw oog) bestaat er dus ook het soaprecht.
In de afleveringen die volgden zag ik hoe de vrienden van de brandstichtster haar onderdak boden en er alles aan deden om ervoor te zorgen dat ze uit handen van de politie bleef, al waren er wel een paar die twijfelden. Want ja, door haar te helpen “zijn we nu wel allemaal medeplichtig!”
“Oeh, ja, spannend… Jullie gaan er allemaal aan!” en ik vulde m’n cola en popcorn bij. Soms moet je dingen gewoon accepteren zoals ze zijn. Soaps, onder andere.