Een van de vooroordelen waar rechtenstudenten keer op keer mee om de oren worden geslagen, is dat het recht saai zou zijn. Het enige rechtsgebied dat zich nog een beetje op belangstelling mag verheugen is het het strafrecht; bij de overige gebieden is de reactie toch al gauw een vertwijfeld “Oh, eh, leuk?”
Toch zijn er ook andere rechtsgebieden die de moeite waard zijn om in de gaten te houden, omdat er zo nu en dan een (pikant) pareltje tussen zit. Zo hadden we al de kantonrechter die het noodzakelijk vond om vooral heel sterk te benadrukken dat zijn bezoek aan een bordeel niets anders dan ambtshalve was. Niet direct het eerste waar je aan denkt als je hoort over een zaak in het huurrecht, maar wel bijzonder vermakelijk.
Het bestuursrecht kan er ook wat van. Een massagesalon met gladde wanden, die volgens het NFI over het algemeen voorkomen in seksinrichtingen, waarop spermasporen gevonden worden van drie verschillende mannen, een werkneemster die tijdens het werk een website voor het maken van seksafspraken aan het bekijken was en voormalige klanten van de salon die het over ‘happy endings’ hadden. Aan de bestuursrechter de schone taak om uit te zoeken of hier inderdaad sprake was van een massagesalon (die de meeste mensen volgens mij altijd wel vrij happy verlaten, maar soit) waar mannelijke klanten zo nu en dan de hand aan zichzelf sloegen of dat het toch ging om een seksinrichting. Het Meerenbergarrest is dan toch een stuk minder – eh – opwindend.
En geloof het of niet, maar ook het auteursrecht is bijzonder de moeite waard om te volgen. Pasgeleden was er bij de rechtbank Rotterdam een akkefietje met BDSM-zwepen en spankinginstrumenten. Niet omdat iemand E.L. James eindelijk eens een keer flink in elkaar getimmerd had met haar eigen pulp, maar vanwege de vraag of de ene zweep zo veel op een ander leek dat er sprake was van een inbreuk op het auteursrecht.
De zwepen werden ontleed; slaggedeeltes, handvatten van leer of van rubber, ringetjes, goede grip… Partijen werden in de gelegenheid gesteld hun eigen zwepen en die van derden te tonen aan de rechtbank voor de zitting, jongens, ik zat al klaar met popcorn en cola, want 50 Shades of Grey was er niets bij. Rechten saai, ha! Dus niet!
Kort en goed, omdat het beroep op auteursrecht slaagde, hoefde de subsidiair aangevoerde grondslag, slaafse nabootsing, niet meer te worden beoordeeld. Toch een gemiste kans, als je ’t mij vraagt.
Bronnen:
1624-bedrijfsruimte
Utrechtse massagesalon
ECLI:NL:RBROT:2021:8684