Tijdens mijn zoektocht naar m’n dagelijkse portie procrastinatie kwam ik een advertentie tegen voor HBO max. Nu in Nederland. Alsof de God van Uitstelgedrag (GUG) himself zei: “Jij wilt uitstellen? Hold my beer!” Ik probeerde hem te negeren, uit alle macht, vanuit het diepste van m’n ziel. Maar toen haalde hij me over de streep met één enkele serie: The Knick.
Niet dat ik deze serie niet al een keer gezien had trouwens, want dat had ik wel. Ooit, lang geleden, toen de wereld nog een stuk normaler leek dan tegenwoordig, in 2015, kreeg ik van Ziggo een maand HBO cadeau. Bedoeld om Game of Thrones te promoten, maar dat heeft me nog nooit kunnen bekoren. Na de eerste aflevering van The Knick had ik echter een nieuwe verslaving. Daarna heb ik die serie nooit meer ergens kunnen vinden, terwijl ik ‘m al die tijd heel graag nog eens wilde zien. Kortom, de GUG vervulde een wens en ik was om.
De serie draait om een aantal artsen in een New Yorks ziekenhuis – in 1900. En ik vind het fascinerend, want eigenlijk is dat nog helemaal niet zo lang geleden. Opereren zonder handschoenen, zonder neus-mondmaskers, geen beademing tijdens narcose, cocaïne als pijnstiller, heroïne om van een cocaïneverslaving af te komen… Het komt allemaal voorbij.
Net als de experimenten die al dan niet per ongeluk op patiënten uitgevoerd worden. Er was genoeg kennis om bepaalde procedures uit te voeren, maar die kennis was bij lange na niet voldoende om dat ook succesvol te doen. Artsen waren slim, inventief, maar met de kennis van nu hebben ze meer weg van een stelletje losgeslagen amateurs. Om verslaving te genezen een stuk uit iemands hersenen snijden, om psychische ziekten te genezen een compleet gebit verwijderen – en de neus- en keelamandelen, en de milt, de karteldarm, oh, en de testikels ook maar, just in case. Of ether gebruiken om iemand onder narcose te brengen, een brander gebruiken en er dan vreemd van opkijken dat de arts in vlammen opgaat.
Het is echt zo jammer dat er maar twee seizoenen gemaakt zijn, want ik smul hiervan. Ja, ok, ik smul ook van Grey’s Anatomy, maar dat is me dan eigenlijk net te modern. Dit ouderwetse trial and error-gedoe is echt zó veel beter. En het doet me denken aan een boek van Tess Gerritsen: The Bone Garden. Zij maakt daarin een fantastische combinatie van thriller met geschiedenis van geneeskunde. Hoe kan het toch dat zo veel vrouwen na een geboorte overlijden in het ziekenhuis, waar artsen na een autopsie heus wel hun handen afvegen aan een (steeds dezelfde, mind you) handdoek? Handen wassen? Waarom zou je?
Zoals The Knick een serie is die ik makkelijk meerdere keren kan kijken, is The Bone Garden een van de meest gelezen boeken in mijn boekenkast. Het is ook gewoon zo dat… Oh barst, wacht even. Is de tentamenperiode al volgende wéék?!