“May the last two months of this year be the plot twist you have been waiting for.” Ik las deze quote eind oktober op Instagram en ik sloeg hem op. Want dat dit voor mij en mijn studie gold, stond als een paal boven water. Het kon op dat moment namelijk nog twee kanten op: ik zou mijn scriptie net op het nippertje met een voldoende weten af te sluiten (hallo, LLM!), of ik zou het niet op tijd redden en me daardoor voor de volgende ronde opnieuw moeten inschrijven voor de scriptie, een heel nieuw onderwerp kiezen en ergens rond de zomer dan maar hopen een keer klaar te zijn met die studie.
De schrijver van dit hoofdstuk was me goed gezind, want het lukte. Op 27 november was alles rond, mijn inschrijfrechten verliepen op 9 december. De plottwist van 2020 was dus mijn afstuderen en ik kan niet ontkennen dat die plottwist een soort kettingreactie heeft veroorzaakt die ik zelf nooit had kunnen bedenken, ook al begon die ketting net iets vóór de plottwist.
Sinds de zomer ben ik tutor/student-assistent bij de Open Universiteit. Supergaaf om te doen en eerlijk is eerlijk, het smaakt naar meer. Nadat ik voor de klas had gestaan in het voortgezet onderwijs riep ik dat ik nóóit meer het onderwijs in zou gaan, mooi niet, niks voor mij, dank je vriendelijk, nu blijkt dat ik dit werk voor de OU zó leuk vind, dat ik eigenlijk niet meer weg wil. Ik hoop dat de schrijver van hoofdstuk 2021 me ook goed gezind is, wat zou betekenen dat ik helemaal geen afscheid neem van de OU en dat er een promotietraject in mijn toekomst ligt. Niet iets wat ik ambieerde tijdens mijn studie, want ik was er heilig van overtuigd dat promoveren alleen was voor Heel Slimme Mensen, dus er echt over nadenken deed ik niet. Niks voor mij en trouwens, ik was begonnen met die hele rechtenexercitie om advocaat te worden, geen doctor. En alhoewel de advocatuur een jaar of wat geleden op de achtergrond is geraakt als doel, merk ik dat dat de laatste tijd toch ook wel weer terugkomt als ik me probeer voor te stellen waar ik over vijf jaar sta.
Wat ik ook niet zag aankomen, is dat ik ondertussen alweer een paar maanden werk als studiebegeleider bij Studiemeesters. Ontzettend leuk en ik heb al een paar keer van verschillende kanten gehoord dat ik een geboren studiebegeleider ben. Dat heeft me weer op ideeën gebracht voor m’n eigen onderneming en dat is ook weer onwijs gaaf om mee bezig te zijn.
Ik denk dat ik wel een heel sterke voorkeur heb voor wat ik over vijf jaar wil zien, maar ik weet zeker dat de weg ernaartoe minstens net zo gaaf gaat worden. Keuze genoeg, al lopen de meeste dingen compleet anders dan dat ik me ooit had voorgesteld. En hoe alles er over vijf jaar ook uitziet, er is één ding waarvan ik heel zeker weet dat ik het nog steeds doe: schrijven. Het wat, hoe, waar, waarom, waarover en wanneer gaan we zien. Ik heb er zin in!