Een tijdje terug voerde ik een discussie over een, objectief bekeken, redelijk onnozel onderwerp. Helaas zit ik zo in elkaar dat dat feit mij er niet van weerhoudt alle zeilen bij te zetten om mijn gelijk te halen.
Door Nienke van Beek
Hoe je dat het makkelijkst doet? Je zoekt gericht naar wat je wilt vinden en stopt daar. Parkeerplaatswetenschap dus: als je je gewenste antwoord hebt, ‘parkeer’ je en kijk je niet meer verder. Eventuele tegenbewijzen en onderzoeken die misschien iets meer wetenschappelijke waarde hebben? Je hebt ze niet gezien, dus ze bestaan niet.
Ik wist in eerste instantie niet dat hier überhaupt een woord voor bestond. Natuurlijk, als je een serieuze discussie hebt en iemand anders heeft ook oprechte kennis van het onderwerp, moet je het allemaal iets serieuzer benaderen. Maar wanneer je vol trots een feitje deelt dat volgens je gesprekspartner (in deze context ook wel als ‘tegenstander’ te zien) misschien niet helemaal waar is, is het een kwestie van alles op alles zetten om zo snel mogelijk het tegendeel te bewijzen.
Het begrip schoot me opeens weer te binnen toen ik tijdens een ‘laptop-lenteschoonmaak’ door mijn oude verslagen bladerde. In eerste instantie zag het verslag in kwestie er erg onderbouwd uit: bij alle argumenten was verwezen naar jurisprudentie. Maar wanneer ik verder keek, zag ik dat ik negen van de tien keer gewoon een uitspraak van een random rechtbank had gebruikt die vaker wel dan niet een maand later was weerlegd door een hogere instantie.
Gelukkig had ik in die tijd blijkbaar redelijk onoplettende docenten en leverde dat verslag één van mijn hoogste cijfers op van die periode. Met goede parkeerskills haal je blijkbaar niet alleen je rijexamen.