De klimsport is al jaren een van mijn grootste passies. Al jong ontdekte ik dat teamsport niet aan mij besteed was, veel te veel afhankelijkheid van anderen. De eigen grenzen opzoeken, in het beklimmen steeds moeilijkere en steilere zogenaamde ‘routes’, dat sprak mij wel aan. Na elke overwinning was mijn eerste gedachte dan ook om meteen de volgende uitdaging op te zoeken. Binnen een jaar of twee was mijn potentie als recreant wel opgedroogd, waarop het tijd werd om serieus te gaan trainen.
Door Michiel Hennevelt
In de tien jaar dat ik de sport beoefen, heb ik afwisselend heel serieus, en wat minder serieus getraind. Zeker is in ieder geval dat het klimmen een rode draad door mijn jeugd is geweest waar ik veel van geleerd heb. Zo blijkt het nuttigen van een grote hoeveelheid alcohol het effect van een intensieve training in één klap teniet te doen. Aan de andere kant heb ik ook mogen ervaren dat elke dag hard trainen een belasting op je lichaam is, die vooruitgang eerder tegenwerkt dan bevordert. Beide problemen waren echter simpel op te lossen. Wat minder biertjes had effect. Een avond klimmen vervangen door een dag hardlopen, of helemaal niks doen, deed ook wonderen.
Net zoals ik op een bepaald moment niet meer beter werd door alleen maar heel veel te klimmen, is de rechtenstudie meer dan alleen rechten. De jurist in opleiding is bij uitstek een mens dat zich ook ver buiten zijn studie moet ontwikkelen. Dat geldt zelfs voor de meerderheid van studenten die met een zuiver positivistische blik hun opleiding doorloopt. Dat is overigens best begrijpelijk, het recht op zich is al moeilijk genoeg, laat staan de hele maatschappelijke en filosofische context ervan. Reden te meer om de rechtsregels soms even te vergeten en je blik te verbreden. Het is prima om expert te zijn binnen je eigen rechtsgebied, maar zonder een bredere ontwikkeling komt niemand verder dan kleurloze middelmaat.
Lees bijvoorbeeld eens een krant, of een opinieblad. Niet op internet, maar zo een van papier. Dwing jezelf om het hele ding door te lezen, ook berichten die je op het eerste gezicht niet interesseren. Goede journalisten hebben de neiging om de balans te vinden tussen een informatieve, maar luchtige manier van schrijven. Zeker vergeleken bij je studiemateriaal is het net of je Jip en Janneke leest, maar ondertussen neem je wel een heleboel kennis tot je die, voor een deel, blijft hangen. Wel moet je je bewust zijn van de politieke achtergrond. Ik ben onlangs zelf begonnen om van proefabonnement naar proefabonnement te hoppen en ondertussen ben ik aangekomen bij De Groene Amsterdammer. Best een aanrader, als je maar doorhebt dat ‘rechts’ niet tot het vocabulaire van ‘De Groene’ behoort.
Moet je dit advies alleen opvolgen omdat een of andere, enigszins pretentieuze, medestudent het zegt? Zeker niet, elke student moet tegenwoordig nu eenmaal tactisch te werk gaan met het oog op zijn carrière. Zo is vrijwilligerswerk voor studenten met bepaalde ambities helemaal niet vrijwillig, maar een eenvoudige transactie: werken in ruil voor een vereist onderdeel op je cv. Stages, bestuursjaren, relevante bijbaantjes, de student van nu weet dat een degelijk cv minstens zo belangrijk is als de opleiding zelf. Maar ook dingen die niet direct op je cv terugkomen kunnen van waarde zijn. Je moet ook een goed figuur kunnen slaan. Het is voor de rechtenstudent wel zo handig als hij mee kan praten over dingen als bijvoorbeeld de kredietcrisis of het Palestijns-Israëlisch conflict, dus pak die krant op!