Onzekere studenten studeren sneller af dan studenten die veel zelfvertrouwen hebben. Ik vond het nogal een stelling toen ik deze tegenkwam. Een onzekere student studeert harder en is gemotiveerder, is het idee. Bovendien is een zelfverzekerde student kritischer, is het daardoor vaker oneens met docenten en haalt daardoor slechtere cijfers. Beamen is beloond worden en dus kun je beter als een ja-knikker je colleges volgen en op je tentamen braaf opschrijven wat de docent wil horen.
Ik las dit, dacht ‘ok’ en ging weer verder met waar ik mee bezig was: studeren. Maar toen ik mezelf er een half uurtje later op betrapte dat ik na de uiteenzetting van een docent tijdens een online college hardop tegen m’n laptop mompelde: “Ja, dat vind jij “, begon het gegeven over die kritische student door m’n hoofd te spoken.
Want toen ik Duits studeerde, zei een van de docenten na een maand of twee studie dat wij wel érg weinig tegengas gaven als hij iets vertelde. Hij gaf Kultur- und Literaturgeschichte (door ons liefkozend ‘kul’ genoemd) en hij kon ontzettend boeiend vertellen. Maar hij vond dus dat wij het te weinig met hem oneens waren en dat we te makkelijk geloofden wat hij vertelde. Wij keken elkaar een beetje verbaasd aan. Ja hallo, hij was hier toch de doorgewinterde expert op dit gebied? Dan mochten we toch aannemen dat hij thuis was in de materie en wist waar hij het over had? Wij kwamen net kijken, wat wisten wij nou helemaal van deze onderwerpen af? En dan moesten we hém gaan tegenspreken?! Er waren mensen voor minder op de brandstapel beland hoor hey.
Bovendien had ik ervaring met het tegenspreken van docenten en dat was me niet bepaald goed bevallen. Ik heb ooit een docent maatschappijleer een woordenboek onder haar neus geduwd om te bewijzen dat ik gelijk had en dat ‘cassette’ (ja, zo oud ben ik) met dubbel s en dubbel t gespeld werd en niet met maar één s zoals zij beweerde. En de docent Nederlands vond het ook niet zo leuk toen ik bij een toets waarvan de opdracht luidde: “Haal alle taalfouten uit deze tekst. Het zijn er vijftien” drieëntwintig fouten uit haar tekst haalde. Vanaf dat moment haalde ik nooit meer hoger dan een krappe 6 voor Nederlands, maar m’n toetsen inzien, dat kon ineens niet meer. Die waren plotseling altijd kwijt, ondergescheten door de hond of per ongeluk gebruikt om de open haard mee aan te steken. Nee, dank je lekker. Ik was wel kritisch in m’n eigen tijd.
Hoe dan ook, niet iedere onzekere student is ook gemotiveerd en niet iedere zelfverzekerde student houdt ervan om advocaat van de duivel te spelen. Ik heb het onderzoek en de resultaten niet gelezen, maar ik vond het een bijzondere conclusie. Ach ja, ik ben ook gewoon megakritisch.