‘Maar hoe weet ik dat ze nog in leven is? Ik wil bewijs dat ze nog leeft! Stuur een foto van haar met de krant van de datum van opname!’ Je ziet het zo voor je, in een film of een boek. Op het puntje van je stoel leef je mee. Dat arme kind! Ontvoerd! Zou ze nog leven?! In dit geval gaat het echter niet om een meisje of een vrouw, maar het gaat om een konijn. Konijn Punkie werd in 2010 in één klap beroemd en is inmiddels in juridisch Nederland het bekendste konijn – naast Flappie uiteraard.
Punkie was een van de zeven konijnen van de eiseres (E.) in deze zaak. De andere vrouwtjeskonijnen accepteerden Punkie niet en daarom verbleef het konijn in een aparte kooi. Omdat E. dat voor Punkie ook niet leuk vond, mailde ze de gedaagde (G.) in deze zaak, met de vraag of Punkie bij G. terecht kon en of G. anders misschien kon bemiddelen om een nieuw baasje voor Punkie te vinden. G. mailde terug dat zij geen officiële opvang was, maar dat het haar hobby was om konijnen en andere kleine dieren op te vangen en te herplaatsen. Door haar beroep had zij veel contacten in de dierenwereld, en het herplaatsen van de dieren ging haar vrij gemakkelijk af. In deze e-mail schreef G. ook dat zij – net als officiële asiels en opvangcentra – geen privé-gegevens van de nieuwe eigenaar zou doorgeven aan de oude eigenaar. Wel wilde ze op verzoek van de oude eigenaar diens gegevens meegeven, zodat de nieuwe eigenaar de keuze had al dan niet contact op te nemen om te laten weten hoe het met het herplaatste dier ging. E. ging hiermee akkoord en heeft Punkie aan G. afgegeven.
Vechtpartij
Twee weken nadat E. Punkie had afgegeven, kreeg ze een e-mail van G.:
Ik heb Punkie op een heel ongebruikelijke manier gekoppeld aan een (nieuwe) groep van 4 voedsters en een gecastreerde ram.
Ik heb alles gewoon losgelaten in de tuin. Punkie dacht de boel wel even te domineren, maar ze kreeg 3 voedsters achter haar aan en toen moest ze het ontgelden, hahahaha! (de plukken haar vlogen in het rond) (…)
Ik heb ze afgelopen woensdag naar een zorgboerderij gebracht, waar het nog steeds goed gaat. Ik heb met de zorgboerderij afgesproken, dat als het toch mis mocht gaan, dat ik Punkie dan weer gewoon terug neem.
Tot nu toe niks van ze gehoord, dus ik heb goede hoop. (…)
E. schrok van deze mail en wilde weten hoe het inmiddels met Punkie ging en op welke zorgboerderij Punkie was herplaatst.
Geen resultaat
G. weigerde haar echter te vertellen op welke zorgboerderij Punkie was herplaatst. Ze herhaalde nog eens dat het herplaatsen van dieren een hobby is, dat ze dit geheel belangeloos deed en dat zij van tevoren heeft aangegeven onder welke voorwaarden zij een dier herplaatst. E. was ervan op de hoogte dat G. geen gegevens over de nieuwe eigenaar verstrekte en is hiermee akkoord gegaan toen ze gratis gebruik maakte van de diensten van G.
Kort geding
E. spande een kort geding aan, want ze vond dat G. onrechtmatig had gehandeld. E. eiste dat de verblijfplaats van Punkie aan haar bekend moest worden gemaakt, of dat G. al het mogelijke moest doen om E. de kans te geven er zeker van te zijn dat Punkie nog leefde, wat haar leefomstandigheden waren, en of het goed ging met Punkie. Er zijn films gemaakt met een mindere spanningsboog.
Maar ‘eens gegeven, blijft gegeven,’ vond de rechter. Door Punkie aan G. af te geven heeft E. afstand gedaan van haar rechten ten aanzien van Punkie. Door E. wordt ook erkend dat zij niet langer de eigenaar van Punkie is. De mails van G. waren duidelijk genoeg over de voorwaarden en het kon dus niet gezegd worden dat G. onrechtmatig heeft gehandeld door niet in te gaan op de verlangens van E.
Tijdens de zitting heeft G. meegedeeld dat Punkie nog leefde en afgesproken werd dat G. een foto van Punkie met daarop tevens een krant van de dag waarop de foto werd genomen aan E. zou sturen. Yippee-ki-yay!
Een staartje
Eind goed, al goed? Nee, de rechter greep deze kwestie ook aan om de Raad voor Rechtsbijstand een uitbrander te geven. Hij verbaasde zich er over dat de RvR voor deze kwestie een toevoeging verleende aan E. In de media werd destijds veel aandacht besteed aan deze zaak en er kwamen ook veel reacties op. Onder andere dat rechters zich toch met andere zaken moesten bezighouden. Personen die in die trant reageerden waren er op dat moment niet eens van op de hoogte dat E. gebruik maakte van (grotendeels) door de overheid (de gemeenschap) gefinancierde rechtshulp. De rechter stuurde een kopie van de uitspraak naar de RvR, die inmiddels de regels over toevoegingen voor zaken die gaan om huisdieren heeft aangepast.
En Punkie? Die leefde nog lang en gelukkig. Hoop ik.
—–
Uitspraak: ECLI:NL:RBHAA:2010:BM4040