Introductieweek

Vanmiddag was ik even in de stad en ik vond het absurd druk, voor een doodgewone donderdagmiddag in augustus. Toen ik de groepjes oudere pubers door de stad zag sjokken, realiseerde ik me dat ik middenin de EL CID-week was beland. De week waarin kersverse eerstejaars studenten kennismaken met de stad, de universiteit, de verenigingen en elkaar. Met een grote grijns dacht ik terug aan mijn eigen EL CID-week, nu toch alweer zo’n – WAT?!

Negentien jaar geleden? Negentien?! Mijn ademhaling versnelde. Nee, dat kon niet, ik moest me vergissen… Terwijl ik nog druk aan het rekenen was, zag ik een groep nieuwe studenten enthousiast op en neer springen op ‘De meeste dromen zijn bedrog’ van Marco Borsato. Ik begon te hyperventileren. “Hou op! Toen waren jullie nog helemaal niet gebóren!” De rekensom die ik deed veranderde; ik probeerde nu uit te rekenen in welk jaar de 18-jarigen die ik nog een beetje verlegen zag feesten zo ongeveer geboren zijn. 2004.

Dat kon al helemaal niet, want drie jaar later werd mijn oudste zoon geboren en die was nog helemaal geen… Ik keek naar mijn 15-jarige kind naast me. En zijn 13-jarige broertje. Inmiddels schalde Nena uit de speakers; ’99 Luftballons’. “Toen waren jullie ouders nog niet eens geboren!” protesteerde ik zwakjes.

Nee, goed, ok, dat is een beetje overdreven, dat weet ik zelf ook wel. Maar toch. Uiteindelijk was ik ‘al’ 23 tijdens mijn EL CID en ik weet nog dat ik me destijds al redelijk oud voelde. En dat ik destijds in mijn dagboek schreef dat het zo gek was dat ik een jaar eerder in de stad was geweest tijdens die introductieweek en er toen geen idee van had gehad dat ik er een jaar later zélf aan zou deelnemen. “Had het me gezegd en ik had je niet geloofd,” schreef ik, in 2003.

Eenmaal thuis weer een beetje bijgekomen van de schokkende gebeurtenissen van vandaag, schreef ik me met een grote grijns in voor de vakken van het eerste semester. Had me in 2003 verteld – toen ik in mijn dagboek verslag deed van de EL CID en de eerste dagen als (oude!) studente Duits – dat ik negentien jaar later meester in de rechten zou zijn én tweedejaars student Frans… Ik had je vierkant uitgelachen. Yeah right.

Maar goed, nu ben ik dus wel heel benieuwd aan welke studie ik net begonnen ben als ik in 2041 per ongeluk tijdens de EL CID-week in de stad beland.