Of ik zelf weleens zuchtend achter mijn computer heb gezeten, huilen nader dan het lachen, handen in het haar en overwegend iemand te betalen om mijn scriptie voor me te schrijven? Absoluut. Meerdere keren. En nadat ik al eens had overwogen om dubbelgangers in te huren om bepaalde tentamens voor me te maken. Dus ik begrijp de wanhoop, echt waar, maar toch begrijp ik de stap om dat daadwerkelijk te dóen niet.
Neem alleen al het eindgesprek van die scriptie. Ik heb heel dat ding zelf geschreven, vond het leuk, het onderwerp bleef boeien (nog steeds, overigens), dus ik zat “lekker in de stof” om het zo maar te zeggen. En toch stresste ik tijdens dat eindgesprek de pan uit. Ook toen er werd gevraagd naar iets wat ik had geschreven en waarvan ik in dat gesprek geen idee had waar het over ging, puur door de spanning.
Maar er zijn dus ook studenten die daar geen probleem mee hebben. Die denken dat als jij scriptiebegeleiding biedt, je naast ze komt zitten tijdens het schrijven, hun handje vasthoudt, vertelt wat hun centrale vraag moet zijn, welke deelvragen ze moeten stellen, waar ze welke informatie moeten opzoeken en hoe ze alles moeten formuleren. Kortom, ze verwachten nog nét niet dat je die hele tekst voor ze uit je toetsenbord ramt, maar het scheelt niet veel.
“Je moet ook een verklaring eigen werk inleveren hè.”
“Ja, maar het is toch m’n eigen werk. Ik heb het zelf geschreven.”
“Maar als ik dit allemaal voor jou zou doen, wát heb je dan precies zelf geschreven?”
“Het voorwoord.”
Ja, het is goed met je, toedeledokie. Dat is geen scriptiebegeleiding, dat is ghostwriting en dat doe ik niet.
“Hoeveel moet ik je betalen om dat wél te doen?”
Ja, nee, niks, want dat doe ik dus niet. Dat lachen ze dan een beetje weg onder het mom van ‘grapje’, maar ik durf met een aan zekerheid grenzende mate van waarschijnlijkheid te beweren dat als ik een bedrag noem, ze dat écht zouden neerleggen.
Soms vraag ik wel verder, omdat ik nieuwsgierig ben.
“Maar stel dat je een ghostwriter zou inhuren, wat is je diploma dan waard? Je hebt het uiteindelijk niet zelf verdiend dan.”
“Ja, nou ja, ik weet dat ik het gekund zou hebben.”
Nee, dat weet je dan dus níet vriend, want je hébt het niet zelf gedaan.
Is het echt pure integriteit, dat ik me hier niet aan waag? Nee hoor. Natuurlijk vind ik dat je zelf je eigen scriptie moet schrijven, maar het is ook wel een beetje een ego-dingetje. Als ik iets schrijf, dan wil ik daar ook gewoon de credits voor hebben. En dat rijmt niet zo lekker met het ghostwriten van scripties. Tot groot verdriet van een heleboel studenten. En m’n bankrekening.