Dat ik rechten ben gaan studeren vanwege het strafrecht is allerminst een geheim. Al die andere vakken die bij zo’n rechtenstudie horen, soit, wat moet dat moet, maar het échte recht, dat was toch echt het strafrecht. En daar zou mijn scriptie ook zeker weten over gaan.
Gelukkig kwam ik er gaandeweg achter dat andere rechtsgebieden ook echt wel hun charmes hadden. Ik bleek bijvoorbeeld te kunnen smullen van letselschade. Overeenkomstenrecht kon me ook wel boeien, consumentenrecht was een verborgen pareltje en ja, heel even vond ik zelfs het goederenrecht nog sexy. Maar dat had ook wel een beetje te maken met mijn fascinatie voor het Romeinse recht. Want mán! Ook dát was boeiend!
Toch bleef het het strafrecht dat mij op de been hield, alhoewel het idee voor m’n scriptie tijdens de studie wel wat breder werd. Strafrecht, ja top, maar dan wel in een combinatie met het Duitse strafrecht, de Nazi’s en het liefst sleepte ik er ook nog een paar Romeinen aan hun haren bij. Op de Romeinen na is dat me vooralsnog aardig gelukt. Maar goed, geef me nog heel even, ik kan vast wel een Romeintje of twee kwijt nog.
Hoe meer ik me nu weer in het strafrecht nestel, hoe meer ik moet denken aan de woorden die mijn goederenrechtdocent mee een paar jaar geleden naar mijn hoofd smeet: “Strafrecht?! STRAF-RECHT?! Mens, dat heeft toch de diepgang van een kano!”
Want niet om het een of ander, maar iemand proberen te vermoorden door een voodoopoppetje kapot te prikken? Iemand proberen te vermoorden met poedersuiker? Behalve ondeugdelijke poging ook ondeugdelijke voorbereiding? Gaan we nu echt gedachten strafbaar stellen? Waar trekken we de grens?
Want nee, iemand doodmaken door een voodoopoppetje uit elkaar te trekken, dat werkt niet. Maar hoe zit het dan precies met iemand die wel degelijk in voodoo gelooft? Die er heilig van overtuigd is dat de voodoomeester die zijn DNA bezit hem volledig in zijn macht heeft en dus álles wil doen om die voodoomeester goedgezind te houden? Of wat dan met de putatieve delicten? Iemand die dénkt dat hij een strafbaar feit heeft gepleegd, terwijl dat niet zo is. Strafbaar stellen? Maar hij heeft niets strafbaars gedaan. Ok, maar hij is ertoe in staat, gevaarzetting dan maar? Maar daar was in casu geen sprake van. Ben je dan toch niet de intentie, kwade gedachten, strafbaar aan het maken?
De diepgang van een kano. Ik weet het niet hoor, maar die kano laten zinken door er een gat in te boren is écht niet alleen een onrechtmatige daad jegens de eigenaar van dat ding. Volgens mij kan een kano héél diep zinken…