Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat het groot nieuws was dat een hoogleraar privaatrecht het noodzakelijk vond om zijn kersverse eerstejaars te voorzien van een document waarin hij de e-mailetiquette had opgesteld. Stiekem vind ik het wel jammer dat we nooit meer hebben gehoord of het ook enige verbetering in de e-mailcommunicatie heeft opgeleverd.
Destijds kon ik me wel vinden in zijn standpunt. Toen ik zelf begin twintig was en net aan de universiteit studeerde, had ik ook geen idee hoe ik mails aan m’n docenten moest beginnen. Tijdens de colleges waren we allemaal redelijk informeel (alhoewel er ook docenten waren die je gewoon automatisch met u aansprak), maar kon dat in een e-mail ook? Dus ik deed wat ik altijd doe: formeel beginnen, aan de reactie merk je vanzelf wel of het losser kan.
Vlak nadat ik al eens iets had geschreven over de e-mailetiquette van hoogleraar Nuytinck moest ik een mail sturen aan een docent van m’n rechtenstudie. Ik was geen begin twintig meer inmiddels, deze docent was niet veel ouder dan ik en ik was hem al meerdere keren tegengekomen bij bijeenkomsten van de studentenvereniging of de jaarlijkse studentendag van de OU. We kenden elkaar dus wel en tijdens die bijeenkomsten waren we altijd op voornaambasis, zogezegd. Maar inhoudelijk mailen over het vak dat ik bij hem volgde… Ik vond dat ik niet echt kon beginnen met “Hai Piet”, maar “Geachte heer Achternaam” was wel écht het andere uiterste. “Beste meneer Achternaam” werd het dus. Nog wat hartelijke groeten eronder en klaar.
Is het dan echt heel gek dat ik de slok koffie die ik net had genomen over mijn toetsenbord uitspuugde toen ik zijn reactie las? Nee, niet omdat hij zijn mail afsloot met “hartelijke groetsels”, dat vond ik niet eens zo gek. Maar de aanhef was “Heeeeeeeeee Joosepoos!” Dat bedoel ik. “Ha Piet!” had dus prima gekund.
Inmiddels zie ik dagelijkse meerdere mails van studenten voorbijkomen en ik ben toch een beetje bang dat de e-mailetiquette van Nuytinck een stille dood gestorven is. Met name de mails van de jongere studenten hebben meer en meer weg van whatsappberichten, waarin hoofdlettergebruik en interpunctie geen functie lijken te hebben. En de afsluiting is steeds vaker “Gr”. Dafuq?! Gr?! Wat zit je nou tegen me te grommen joh hey?! Is het nu écht zo veel moeite om die laatste drie lettertjes ook nog even toe te voegen? Die groeten van je hoeven echt niet hartelijk of vriendelijk (of erger: warm, ew!) te zijn. Ze hoeven zelfs niet in het meervoud. Eén groet is genoeg, echt!
Een aanhef en een afsluiting, dat moet toch minimaal mogelijk zijn?
Gr.