Alle afspraken geannuleerd, scholen gesloten, nergens meer op tijd hoeven zijn, sportscholen dicht… Dat klink als een oase van rust. Dat ik het dus honderd keer drukker lijk te hebben dan vóór de intelligente lockdown, dat is dus ook echt maar een gevoel, toch?
Dat wilde ik wel even checken, dus wat doe je dan? Je pakt je agenda erbij, je slaat ‘m open bij 1 januari en je bladert zo eens door je leven van 2020. Als agenda gebruik ik een Filofax. Klinkt heel ouderwets, is het misschien ook, maar voor mij werkt het al jaren fantastisch. Ik heb de “week op twee pagina’s” erin zitten, wat me een overzicht geeft van de hele week, en ik heb de “dag per pagina”. Van die laatste zit de lopende maand in m’n Filofax. In het weekoverzicht schrijf ik dan bijvoorbeeld op dinsdagochtend “9-12 werk” en op de dag per pagina schrijf ik hoe laat ik welke les geef en in welke sportschool. De dag per pagina heeft ook genoeg ruimte om een takenlijstje te maken, dus dikke prima. M’n weekoverzicht blijft op die manier overzichtelijk en toch heb ik altijd alle gegevens bij de hand.
En zo zag ik de eerste maanden van dit jaar aan me voorbij trekken. Op het moment dat alles dicht ging, had ik al die afspraken al wel in m’n agenda staan. Logisch, want ik plan dat altijd een week of 6 vooruit. Dat de eerste paar weken na 16 maart dus een explosie waren van strepen, krassen, kriebels, pijlen, cirkels en onherkenbare tekens, is logisch. Een overzichtelijk weekoverzicht, nou nee, maar dat was ook niet te verwachten. Ik verwachtte wel dat het overzicht in m’n agenda langzaam terug zou komen, maar niets bleek minder waar.
Ook vanaf het moment dat ik m’n afspraken nog niet opgeschreven had, is mijn agenda een grote brei van krabbels, strepen en pijlen. Niet alleen m’n weekoverzichten zijn onleesbaar, ook de dagen per pagina staan meer dan bomvol. Vanwege de verplichte online lessen van de oudste, plan ik ontbijt en lunch in, ik geef een aantal van mijn sportlessen online, dus die staan erin en dan heb ik het nog niet eens gehad over de takenlijsten die hele pagina’s beslaan. Deadlines, ideeën die uitgewerkt moeten worden, dingen die aangevraagd moeten worden, boodschappen die gepland moeten worden… Terwijl ondertussen de dagen, weken, maanden ook één grote brij geworden zijn.
Dat je als je wakker wordt niet alleen niet weet welke dag het is, maar je ook echt oprecht verbaasd bent dat het – hoe kán dit nou?! – écht pas 1 mei is. Hoe dan?! Het gevoel dat die intelligente lockdown al máánden duurt, maar als je terugrekent het net zo lang blijkt te zijn als de zomervakantie. Precies, die zomervakantie die altijd al voorbij is als je net even drie keer met je ogen hebt geknipperd. Die zomervakantie, waarbij je aan het begin denkt: “Oeh, zes weken rust! Wat een zee van tijd om aan mezelf te besteden!” Om dan als ie weer voorbij is te ontdekken dat je van al die plannen er misschien eentje half hebt uitgevoerd. De mensen die zeggen dat als je na deze lockdown niet minstens drie vreemde talen hebt leren spreken (of zoiets), je aartslui bent, wil ik inmiddels met alle plezier tegen de vlakte jab-jab-hoeken. Heb je m’n agenda gezien? Héb! Je! M’n! Agenda! Gezien!
En toch vind ik het eigenlijk helemaal niet zo’n ramp, zoals het nu gaat. Want waar ik dan misschien meer drukte ervaar dan voorheen, voelen mijn kinderen zich juist veel vrijer. Ze doen hun schoolwerk en omdat ze niet worden afgeleid door klasgenootjes of door uitleg van zaken die ze al snappen, zijn ze sneller klaar en hebben ze meer tijd voor zichzelf. Als ze iets niet snappen en ik kan ze ook niet helpen, dan chatten of mailen ze met hun leerkrachten. Hun cijfers zijn hoger, hun zelfvertrouwen groeit en ze zijn relaxter omdat we sinds het begin van de lockdown op onze biologische klok leven. Na de meivakantie, over twee weken, gaat de school van de jongste weer rustig starten. Maar als ik zie hoe ingewikkeld, onhandig en onrustig dát geregeld is, vrees ik dat ik extra takenlijsten aan m’n Filofax moet gaan toevoegen. Stiekem vind ik het dus best jammer dat de basisscholen alweer open mogen en dat deze hele toestand niet tot de zomervakantie duurt.