Even de kiezen op elkaar voor tien cent per uur

Sinds een maand of vijf is de straat waarin mijn tandarts zit een betaald parkeren-zone. De tandarts viert dit jaar zijn twintigjarig jubileum in dit pand, dus dat er nu betaald moet worden voor parkeren is voor iedereen even wennen. 

Heel duidelijk is het ook niet. De parkeermeters staan aan beide uiteinden van de straat; de tandarts zit zo ongeveer in het midden. Mis je de meter, dan heb je geen idee dat je moet betalen als je je auto voor de deur van de praktijk zet. Want dat kan hè. Er is altijd plek om je auto te parkeren. Het is geen ontzettend drukke straat, het staat niet altijd bomvol met auto’s, en de loopafstand naar het centrum is ook niet bepaald een afstand die je even op je stilettohakjes loopt. De gemeente heeft het parkeertarief daarom bescheiden gehouden: tien cent per uur. Kassa?

Omdat de meeste patienten niet op de hoogte zijn van dit nieuwe beleid, hebben we een mededeling op de deur van de wachtkamer geplakt. Compleet met zone-aanduidingen voor diegenen die een parkeerapp gebruiken. Maar deze aankondiging wordt – net als de parkeermeters op de kruispunten – door sommige mensen over het hoofd gezien.

Zo kon het dus gebeuren dat er van de week een patiënt in de stoel lag die zijn auto recht voor de ingang van de praktijk had geparkeerd, maar gemist had dat hij had moeten betalen. En net op dat moment kwam er een mannetje van Handhaving voorbij op een Segway. Die checkte of er betaald was met een apparaatje en terwijl hij daarmee bezig was griste de patient in de stoel zijn telefoon uit zijn broekzak, opende een parkeerapp en betaalde tien cent.

Het mannetje buiten – dat overigens niet doorhad dat wij met zijn drieën inmiddels gebiologieerd zijn handelingen gadesloegen en nog net geen cola en popcorn haalden – kreeg een foutmelding op zijn apparaatje. We zagen hem op zijn hoofd krabben en op allerlei knopjes drukken. Vervolgens maakte hij een foto van de auto. En nog een. En nog een. En toen nog maar een stuk of twintig. Vervolgens keek hij weer op dat apparaatje, haalde zijn schouders op en stopte een papiertje onder de ruitenwisser. Daarna segwayde hij de straat uit.

Het papiertje was een ‘u heeft niet betaald voor parkeren, foei’-bon. Maar het tijdstip van de bon (en van de foto’s overigens) ligt na het tijdstip van de betaling via de app. En daarom vind ik het zo jammer dat deze patiënt de boete waarschijnlijk gewoon gaat betalen. Ik vind dit namelijk zó fascinerend… Beroepsdeformatie?