Hoe is januari ineens voorbij?! Dit is de maand waar ik ieder jaar met stip het meest tegenop zie. Donker, koud en lang. Vooral lang. Dus maak ik op 1 januari een globale planning voor de maand die altijd een half jaar lijkt te duren, met zo veel mogelijk leuke dingen die een beetje afleiding geven. Zo kom ik dan meestal redelijk gestructureerd en opgewekt de maand door.
Dat was dit jaar dus ook het plan (je bent – onder andere – structuur- en productiviteitscoach of niet), maar over deze januari kan ik maar één ding zeggen: wat een chaos! Wat! Een! Chaos! En dat allemaal door twee streepjes op een zelftest. De eerste keer dat ik twee streepjes op een zelftest had was in 2006 en die streepjes hielden in dat ik een kind kreeg. Die twee streepjes hebben m’n leven dus echt lang niet zo overhoop gehaald als de twee streepjes van januari 2022 hè.
De 2022-streepjes gaven een besmetting met het coronavirus aan. Jottum. Ik was niet ziek, maar moest toch aan de studiecoördinator laten weten dat ik het tentamen van die dag niet kon maken – en het tentamen twee dagen later ook niet, want ik kon pas op die dag bij de GGD terecht. Eigenlijk ging ik er een beetje van uit dat die zelftest een vals-positieve uitslag was, want ik had geen klachten, maar nee, volgens de GGD was ik een wandelende besmettelijke tijdbom. Dus quarantaine.
En dat klinkt heel simpel, maar het hield in dat ik het tentamen van de week erna ook niet kon doen. Dat mijn fysieke afspraken moesten worden verschoven of worden omgezet naar online, dat mijn kinderen na de kerstvakantie niet naar school gingen en er dus geregeld moest worden dat zij online lessen konden volgen en dat bibliotheekboetes kwijtgescholden werden, dat gemiste toetsen later ingehaald moesten worden en dat de tijd die ik deze maand eigenlijk rustig en voor mezelf had gepland opging aan het studeren voor de gemiste tentamens die ik dan in de hertentamenronde mee kon doen.
Bovendien kon ik thuis niet in isolatie, want ik ben de enige volwassene in huis. Dus zeven dagen + 5 na mijn positieve zelftest moesten mijn kinderen getest worden. Waarvan de een een negatieve uitslag had, maar de ander een positieve. Dus werd de quarantaine voor allebei verlengd; voor de positieve met 7 dagen, voor de negatieve met 7 dagen + 5 – en dan moest hij weer getest worden.
Ondanks dat ik zelf al lang weer naar buiten mocht, heb ik na de eerste maand van dit jaar het gevoel alsof ik compleet verwilderd uit een quarantainehol kom gekropen. What the F was dat joh?! Het zal dus ook geen verrassing zijn dat mijn goede voornemens op dag 5 van dit jaar al zo’n beetje gesneuveld zijn. Gelukkig had ik op 1 januari al bedacht dat ik ze dit jaar geen ‘goede voornemens’ zou noemen, maar. “casual promises to myself that I’m under no legal obligation to fulfull”. Op naar level 2 van 2022 – gestructureerd en wel. Hoop ik.