Vervelen is een woord dat werkelijk waar nog nooit in mijn woordenboek heeft gestaan. Ik heb er wel eens van gehoord, heus wel, maar de ervaring ken ik niet. Ik weet niet hoe het voelt en ik vraag me af of er ooit een dag komt waarop ik dat wel zal weten.
Ik weet mezelf niet alleen altijd wel te vermaken, ik weet ook heel goed hoe ik mezelf moet bezighouden. Druk tot op het punt waarop Wonder Woman gefascineerd naar me staat te kijken, hoofd wat schuin en verbijsterd uitroept: “Girl! You insane?!” Als er iemand is die het spreekwoord ‘Ledigheid is des duivels oor kussen’ letterlijk neemt, dan ben ik het wel.
Een studie combineren met werk en gezin mag inmiddels geen uitdaging meer heten. Daar ben ik de afgelopen jaren bijzonder behendig in geworden en het hield me ook flink bezig. Maar eerlijk is eerlijk, de laatste jaren begon ik me wel af te vragen of ik na m’n afstuderen niet in een gigantisch zwart gat zou vallen. Al die tijd die ik aan m’n studie besteedde en die over zou blijven… Wat zou ik daarmee aanmoeten?!
De afgelopen maanden merkte ik gelukkig dat ik me over dat zwarte gat helemaal geen zorgen hoef te maken. Integendeel juist! Tijd overhouden? Hahaha! Beste grap die ik in jaren heb gehoord! Dat hele afstuderen staat nu juist even op een laag pitje, terwijl de deadlines om m’n oren vliegen. Ik zzp me een slag in de rondte; ik schrijf me suf, schud juridische adviezen uit m’n mouw, help kiezen trekken en beul mensen af in de sportschool. Vooral dat laatste is hard werken trouwens. Maar mijn bankrekening wordt vetter en ik dunner. Mij hoor je écht niet klagen.
Ok, misschien een beetje. Over tijdgebrek. Want op de middag dat ik gepland had om flink wat letters op papier te zetten en een paar nieuwe choreo’s te leren, kwam de schoolfotograaf langs – wat een extra ritje naar school en een aardig tijdje wachten betekende – en brak de Derde Wereldoorlog uit in de kinderkamer. Tegen de tijd dat daar een fragiele staat van wapenstilstand was bereikt, was het ook tijd om mijn kroontje op te zetten en de keukenprinses uit te hangen.
Letters op papier? Deadlines? Choreo’s? Die schuiven door naar de volgende dag. Iets meer druk op de ketel, absoluut, maar ik weet in ieder geval zeker dat ik me een dag later niet zal vervelen. Stel je voor zeg!