Het was eigenlijk een verkapte vorm van leeftijdsdiscriminatie, maar dat realiseerde ik me pas veel later. “We willen eigenlijk liever iemand aannemen met wie we na het werk nog even gezellig een biertje kunnen drinken.” Ik was op dat moment achter in de twintig, had twee kleine kinderen, was net begonnen met een rechtenstudie en ik had gesolliciteerd bij de rechtswinkel omdat ik mijn studie al gelijk in de praktijk wilde brengen.
Op het moment dat ze dat zei, begreep ik dat wel. Ik ben geen drinker. Nooit geweest, dus ik zocht er niet al te veel achter. Uiteindelijk was ik bijna tien jaar daarvoor ook al student geweest en toen viel ik ook redelijk uit de toon omdat ik niet drink. Tijdens de El Cid-week kwam ik bij een studentenvereniging een oud-schoolgenoot tegen. Hij zat op de middelbare school twee klassen hoger dan ik en ik was smoorverliefd op hem geweest. Zijn brievenbus is jarenlang goed gevuld geweest op Valentijnsdag.
Toen ik hem bij die studentenvereniging achter de bar zag staan, herkende ik hem dus direct. Hij mij niet. “Nououou!” Riep ik quasi-beledigd uit, “en ik heb je nog wel zó veel valentijnskaarten gestuurd!” Hij haalde z’n schouders op, had werkelijk waar geen idee. “Sorry, biertje om het goed te maken?” Maar ik lustte toen ook al geen bier.
Dat “Dry January” dus een echt ding is, waarbij mensen heel bewust besluiten één maand geen alcohol te drinken en het daar serieus moeilijk mee hebben, vind ik dan ook een bijzonder fenomeen. Bij mij is zo ongeveer elke maand droog en dat bevalt me al m’n hele leven meer dan prima.
Ok, goed, bíjna heel m’n leven, want mijn overgrootmoeder had er nogal een handje van om, toen ik nog geen jaar oud was, mijn speen in de jenever te dopen en daarna door de suikerpot te halen, want “daar werd ik zo lekker rustig van”. Of dat écht de beste methode is om een baby stil te krijgen betwijfel ik, maar het leidde in ieder geval niet tot een bestaan als alcoholiste.
Het is ruim tien jaar geleden dat ik bij de rechtswinkel solliciteerde en ik ben er inmiddels ook wel overheen dat de keuze niet op mij viel. Maar ik ben er nog steeds niet achter welke reden ik bizarder vind: op je achtentwintigste te oud zijn voor die functie, of afgewezen worden omdat je niet drinkt. Misschien begrijp ik het beter na een borreltje.