Terwijl iedereen aftelt naar kerst – want kerst! – tel ik af naar kerst omdat dat betekent dat we 21 december weer achter ons hebben gelaten en de dagen langzaamaan weer langer licht gaan zijn. Want waar de afgelopen dagen de vraag was of je kenmerken hebt van een kip, heb ik er absoluut geen test voor nodig om te weten dat ik kenmerken heb van een beer.
Het liefst zou ik zo rond 1 november onder de dekens kruipen (oké, en vanaf die plek dan wel even iedere dag 1.667 woorden tikken voor NaNoWriMo), om op 1 december voor minstens twee maanden m’n ogen te sluiten. Drie als februari ook heel koud dreigt te worden. Zo rond maart gluur ik dan wel weer even over het randje van m’n dekbed. Hoe staat het ervoor? Sneeuw weg? Temperaturen weer in de dubbele cijfers? Nee, bóven 0 natuurlijk! Zonnestraaltjes die zich voorzichtig weer aandienen? En vooral: meer – veel meer – licht overdag? Nou goed, dan kom ik m’n bed wel weer zo’n beetje uit gekropen.
Blijft tricky natuurlijk, want maart wordt gevolgd door een maand die ‘doet wat ‘ie wil’, maar zo tegen mei ben ik er wel weer helemaal klaar voor. Dan kan ik er weer tegenaan, hatsiekadee!
Wat ik zelf wel heel grappig vind, is dat ik er zo ook al over dacht toen ik nog een klein meisje was. Ik vond het helemaal niets, die winter. Goed, oké, toen vond ik het nog wel leuk als er sneeuw lag of als we konden schaatsen, maar ook toen had ik al een duidelijke voorkeur voor de lente en de zomer. Ik ben niet gemaakt voor kou. Dat riep ik toen al, dat roep ik nog steeds en dat blijf ik denk ik roepen tot ik mijn laatste adem uitblaas. Ik overweeg overigens om me te laten cremeren; lijkt me aangenamer qua temperatuur dan in de koude grond te belanden. Brrr! Je moet er toch niet aan denken!
Nee hoor, het leukste aan kerst vind ik toch echt het weten dat we weer de goede kant op gaan: richting de lente! Tot het zover is, probeer ik het najaar buiten te sluiten met Latijns-Amerikaanse muziek, heel veel plannen en ideeën voor na diezelfde kerst en een hoeveelheid kaarsen waar de brandweer bang van wordt. Gelukkig hoef ik me over de temperatuur dit jaar minder zorgen te maken: dankzij de deadline voor m’n scriptie komt de stoom regelmatig uit m’n oren.