Cannabidiol (CBD) olie, een niet-psychoactieve stof gewonnen uit hennep, heeft in de afgelopen jaren veel aandacht gekregen vanwege de mogelijke therapeutische eigenschappen. De wetgeving rondom CBD olie in Europa is echter complex en varieert aanzienlijk per land. In dit artikel bespreken we de huidige stand van zaken met betrekking tot de wetgeving van CBD olie in Europa, met een specifieke focus op de verschillen tussen Nederland en België.
Wat is CBD olie?
CBD, oftewel cannabidiol, is een chemische verbinding die van nature voorkomt in de Cannabis sativa plant, die beter bekend staat als cannabis of hennep. CBD is een van de meer dan honderd cannabinoïden die in de plant aanwezig zijn. In tegenstelling tot THC (tetrahydrocannabinol), de psychoactieve verbinding in cannabis, heeft CBD geen bedwelmend effect, wat betekent dat het geen “high” veroorzaakt.
Er zijn verschillende types CBD-olie op de markt, waaronder raw en puur CBD olie, die verschillen in productieproces en samenstelling.
Raw CBD olie wordt verkregen door middel van koude extractie, waarbij een breed spectrum aan cannabinoïden en andere natuurlijke stoffen uit de hennepplant behouden blijven, inclusief een kleine hoeveelheid THC.
Pure CBD olie, ook bekend als CBD isolaat, wordt verder verfijnd om alle andere cannabinoïden en plantenmaterialen te verwijderen, waardoor alleen CBD overblijft.
CBD olie en de Europese regelgeving
In de Europese Unie is de productie en verkoop van CBD-producten toegestaan, mits deze worden gewonnen uit hennep die legaal is geteeld en minder dan 0,2% tetrahydrocannabinol (THC) bevat, de psychoactieve stof in cannabis. Deze grens is vastgesteld om ervoor te zorgen dat de producten geen bedwelmend effect hebben.
Europese wetten staan echter open voor interpretatie en aanpassing door individuele lidstaten, wat leidt tot een verscheidenheid aan regelgevingskaders binnen de EU. De Novel Food Regulation is een voorbeeld van EU-wetgeving die invloed heeft op CBD-producten. Volgens deze verordening moet voor voedingsproducten die niet aanzienlijk werden geconsumeerd in de EU voor mei 1997, zoals CBD, een goedkeuringsproces worden doorlopen om als veilig beschouwd te worden.
Wetgeving in Nederland
Nederland staat bekend om zijn relatief liberale houding ten opzichte van cannabisproducten. CBD olie kopen is in Nederland legaal, mits het THC-gehalte onder de 0,05% ligt, wat lager is dan de algemene EU-richtlijn van 0,2%. In Nederland is de verkoop van CBD olie vrij algemeen en het kan worden gevonden in gezondheidswinkels, apotheken en online.
In Nederland zijn de regels voor de teelt van hennep voor CBD-productie relatief ontspannen. Boeren mogen hennepplanten kweken, zolang het THC-gehalte onder de toegestane limiet blijft en ze de toppen en bladeren van de plant niet gebruiken, waar de hoogste concentratie cannabinoïden zich bevindt. Dit is een opvallend verschil met andere Europese landen, waar de wetgeving strikter kan zijn.
Wetgeving in België
De situatie in België is anders dan in Nederland. In België is de verkoop en productie van CBD olie onderworpen aan strikte regels. CBD producten die als voedingssupplement worden verkocht, vallen onder de Novel Food Verordening.
Producten die als ‘Novel Food’ worden gekenmerkt volgens de Europese richtlijnen, zijn onderhevig aan beperkingen in termen van hun commerciële distributie als eetbare producten. In deze categorie vallen eveneens CBD en extracten daarvan. Ze mogen op geen enkele wijze op de markt komen voor consumptie of als supplementen, ongeacht of ze zijn afgeleid van hennepsoorten met een THC-concentratie onder de 0,2%.
Vergelijking en uitdagingen
Het belangrijkste verschil tussen Nederland en België is de benadering van THC in CBD-producten en de classificatie van CBD olie. In Nederland wordt een kleine hoeveelheid THC getolereerd, wat de productie en verkoop van CBD olie vergemakkelijkt. In België is de aanwezigheid van zelfs sporen van THC niet toegestaan, en mogen voedingssupplementen met een Novel Food status niet verkocht worden, wat de verhandeling van CBD producten illegaal maakt.
Dit contrast in regelgeving tussen EU-lidstaten vormt aanzienlijke uitdagingen voor zowel producenten als consumenten. Het fundamentele EU-principe van het vrije verkeer van goederen wordt belemmerd door deze uiteenlopende nationale wetgevingen. Producenten die de Europese markt willen bedienen, moeten rekening houden met een complex mozaïek van nationale regelgevingen, wat tot verwarring kan leiden en de markttoegang kan beperken.
(Photo by Elsa Olofsson on Unsplash)
