In de rubriek ‘Over de grens’ komen rechtenstudenten aan het woord die een buitenlandse stage of summerschool hebben gevolgd of buiten Nederland een deel van hun studie voltooiden. In deze derde editie de 22-jarige Anne-Claire Tönis van de Universiteit van Utrecht, die van februari tot september 2014 studeerde aan de Universidad de Chile, Facultad de derecho in Santiago de Chile, Chili.
“Ik wist al vanaf het begin van mijn studie zeker dat ik een half jaar in het buitenland wilde studeren. Het avontuur van het wonen in een andere stad, het studeren aan een andere universiteit in een andere taal, vrienden maken van over heel de wereld; het leek mij een groot avontuur!”
“Omdat ik mijn Spaans ook graag wilde verbeteren, was het voor mij al snel duidelijk dat ik in een Spaanstalig land wilde studeren. Aangezien de Universiteit van Utrecht alleen maar een samenwerkingsverband had met universiteiten in Chili, was de keuze snel gemaakt. Ik was de eerste die ging, dus ik had wel erg veel uit te zoeken, maar het was het meer dan waard!”
Chileens recht was voor Anne-Claire niet nuttig om te bestuderen, dus koos ze voor internationaal georiënteerde vakken. “Ik heb Internationale betrekkingen, Criminologie, Islamitisch recht en Internationale mensenrechten gevolgd.”
Het onderwijssysteem zat net iets anders in elkaar dan in Nederland. “Je hebt er niet de gebruikelijke werkgroepen en hoorcolleges, maar enkel hoorcolleges in wat kleinere groepen, waarbij de student actief wordt betrokken. Pluspunt: je hoeft geen opdrachten thuis voor te bereiden!”
Er waren wel andere zaken waar ze wat meer aan moest wennen. “Het ‘Mañana Mañana’ cultuurtje bijvoorbeeld. Alles komt wel; is het vandaag niet, dan is het morgen.” Ter illustratie: de welkomstbarbecue die zou worden georganiseerd voor alle internationale studenten vond pas plaats in april. Ook de regeling rondom tentamens zorgde voor onduidelijkheid. “Een week voor het tentamen vroeg ik aan mijn leraar wat we nou precies moesten leren. Hij zei: ’tranquillo, tranquillo (rustig rustig), het komt wel goed.’ Uiteindelijk werd het tentamen pas een maand later afgenomen.” Haar collegekaart kreeg ze pas een maand voordat het semester was afgelopen. “Dat kon lastig zijn. Zo kon ik de bibliotheek niet in zonder een medewerker aan zijn jasje te trekken met de vraag of ik zijn kaart even mocht lenen.”
Ook iets om rekening mee te houden: “In Chili is het gebruikelijk om te kussen bij een begroeting, twee keer op de wang. Zo was het normaal om mijn huisgenoten elke ochtend te groeten door middel van twee kussen, maar mij niet gezien hoor! Zelfs toen een onbekende jongen mij de weg vroeg op straat en we vervolgens de resterende twee minuten samen naar de metro liepen, kreeg ik twee zoenen.”
Huisvesting regelen bleek daarentegen een eitje. “Het leek wel de omgekeerde wereld! In Nederland maak je een Kamernetprofiel aan en stuur je verzoekjes om te mogen hospiteren. In Chili word je daarentegen vaak door de huisbaas zelf benaderd of je geïnteresseerd bent. Het vinden van een woonruimte was dus erg gemakkelijk! Ik heb tijdens mijn eerste week in een hostel gezeten en heb vanuit daar wat huizen bezocht. Na een week had ik al wat gevonden. Een leuk studentenhuis met zes studenten uit Frankrijk, Argentinië, Chili en Colombia. Vanuit mijn slaapkamerraam had ik zelfs zicht op de besneeuwde bergtoppen van de Andes!”
Naast de studie was er genoeg tijd om het land te verkennen. “Anders dan in Nederland, waar je vaak een aantal dagen per week vrij bent, zat ik in Chili vier dagen in de collegebanken. Dit omdat ik vier vakken van een half jaar volgde in plaats van twee vakken per periode, zoals in Nederland. Vaak had ik echter maar een paar uur per dag les, waardoor er genoeg tijd was om de stad te verkennen en uitstapjes te maken naar andere plekken. Zo ben ik een weekendje gaan surfen en raften, heb ik paard gereden in de bergen en ben ik naar warmwaterbronnen geweest waarin we konden zwemmen. Er valt zoveel moois te zien en te doen! We zijn zelfs een keer een lang weekend naar Buenos Aires geweest.”
Hoe zit het eigenlijk met het eten? Avocado’s vind je er in ieder geval in overvloed. “Verder eten ze in Chili graag empanada’s. Dat zijn dubbelgevouwen broodjes met daarin bijvoorbeeld kaas, tomaat, ham of kip. Ook werd er veel eten op straat verkocht, zoals zelfgemaakte soja-wraps. Deze werden zelfs door studenten op het schoolplein verkocht in de pauze.”
In haar maanden in Chili deed ze veel internationale vrienden op, maar contact onderhouden is lastig. “Natuurlijk volgen we elkaar op Facebook en appen we af en toe, maar je gaat niet ‘even’ naar Colombia of Argentinië. Wel heb ik nog contact met een vriendinnetje uit Duitsland; een paar maanden terug ben ik in Hamburg geweest en binnenkort komt zij op bezoek in Nederland. Het voordeel is wel dat ik nu op veel plekken in de wereld een logeeradresje heb!”
Het grootste nadeel van haar buitenlandse studieperiode? “Sommige colleges waren moeilijk te volgen. Je spreekt de taal wel, maar toch maar tot op zekere hoogte. Ik was in staat een tentamen te begrijpen en dit tentamen te beantwoorden in het Spaans, maar zodra een docent voor de klas van de hak op de tak sprong, snel sprak of er een grapje tussendoor gooide, was er soms geen touw aan vast te knopen.”
Toch kijkt Anne-Claire met een erg goed gevoel op het halve jaar terug. “Het heeft al mijn verwachtingen overtroffen! Ik wist niet goed wat ik moest verwachten, want ik wist eigenlijk vrij weinig van Chili. Het feit dat je in staat bent om in een korte periode jezelf een inwoner van een totaal andere stad aan de andere kant van de wereld te voelen, vond ik geweldig! Het is een hele uitdaging om jezelf te redden in een land waar niet iedereen Engels spreekt.”
Tijdens haar maanden aan de andere kant van de wereld heeft ze een blog bijgehouden. Deze kun je hier terugvinden.
Wil je jouw stage-, summerschool- of studieavonturen in het buitenland ook delen? Mail dan naar hetrechtenstudentje@gmail.com onder vermelding van ‘Over de grens’!