In de rubriek ‘Over de grens’ komen rechtenstudenten aan het woord die een buitenlandse stage of summerschool hebben gevolgd of buiten Nederland een deel van hun studie voltooiden. In deze negende editie de 22-jarige Evelien Evenhuis van de Hanzehogeschool Groningen, die van februari tot juni 2015 studeerde aan Yeditepe University in Istanbul, Turkije.
Hoewel de ‘waarom daar?’-vraag haar vaak werd gesteld, blijkt een eenduidig antwoord lastig. “Ten tijde van het in gang zetten van de studie in het buitenland was er in een korte tijd een heleboel in mijn leven veranderd. Voor een hele lange tijd speelde ik op safe, maar dat moest en zou ik gaan veranderen. Een half schooljaar doorbrengen in een ander land, aan een andere universiteit, binnen een andere cultuur, leek mij de perfecte uitdaging. Dat werd uiteindelijk Istanbul, Turkije.”
Zoeken naar welke weg de juiste is, lijkt de leidraad. “Ondanks dat ik me thuis voel in de wereld van het recht, weet ik niet of ik in de toekomst hier ook echt mee verder zal gaan. Daarom wil ik graag zo veel mogelijk ervaring opdoen en alles uit deze studie halen wat erin zit. Hiermee hoop ik zoveel mogelijk deuren naar potentiële banen te openen. Met de studie in het buitenland hoopte ik in zekere zin een stukje dichter bij mezelf te komen en op die manier misschien beter een idee te hebben over wat ik na mijn studie wil gaan doen.”
Die zoektocht leidde wél tot een onvergetelijke tijd. “Ik kijk met heel veel plezier terug op de gehele ervaring. Van het chaotische verkeer en de vele dagen zonder stroom en water, tot aan de vele gezellige avonden met onze vriendengroep. Hoe langer ik weg ben uit Istanbul, hoe meer ik me besef hoe speciaal we het daar eigenlijk hadden met z’n allen. Toen ik voor het eerst aankwam op het vliegveld, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Ik hoopte gewoon dat het allemaal goed zou gaan. En wat ben ik blij dat ik die stap gewoon heb genomen! Het is een heel vreemd idee dat je binnen een aantal maanden een totaal ander leven kunt hebben, in een ander land, en dat dit je verandert op manieren die je van tevoren nooit had kunnen inschatten. De mensen die ik daar heb ontmoet, behoren tot de meest speciale mensen die ik ken en ik had nooit verwacht dat ik Istanbul zou verlaten met zoveel nieuwe écht goede vrienden. Istanbul is een hele bijzondere stad, met veel verschillende kanten, maar het zijn toch echt de mensen die je ontmoet die de ervaring tot een enorm succes maken.”
Opvallend was dan ook de Turkse gastvrijheid. “Dit varieert van alles van anderen mogen proeven als je uit eten bent, tot het direct opstaan in de bus als er oudere mensen of vrouwen (van alle leeftijden) instappen. Denk er ook goed aan dat je in Turkije (bijna) overal kan, en soms moét, onderhandelen!”
Hoe ging dat bijvoorbeeld met het zoeken van huisvesting? “Het is handig als je contact hebt met iemand die al in desbetreffende stad heeft gestudeerd. Er zijn altijd studenten jou voorgegaan. Op zich kan je via Facebookgroepen wel een woning vinden, maar als je bijvoorbeeld nog nooit in Istanbul bent geweest, is dit lastig. De stad is namelijk héél groot; je kan een aantal uren reizen binnen de stad zelf. Je moet dan dus goed weten in welk gedeelte je wil gaan wonen en dit is lastig te overzien vanaf een afstand.”
Ook handig om te weten: de manier van lesgeven. “Bij Yeditepe University worden geen vaste vakkenpakketten aangeboden, zoals ik op de Hanzehogeschool wel gewend ben. Je krijgt een lijst met daarop alle te volgen vakken en dan stel je zelf je rooster samen. Ik kon daarom in principe alle vakken volgen waar de lokale studenten ook uit kunnen kiezen. Natuurlijk viel een groot aantal vakken af, omdat deze in het Turks werden gegeven. Van de Engelse vakken was er veel overlap qua lestijden, wat het lastig maakte om aan de 30 EC’s te komen. Uiteindelijk is dit gelukt. Ik volgde International Law, Basic Concepts of Turkish Law, Turkish Language & Culture for Foreigners, Introduction to Common Law of Torts (USA) en Comparative Criminal and Criminal Procedure Law (het vergelijken van de rechtssystemen van Turkije, Italië en Zwitserland).”
Aan een aantal zaken moest Evelien wel wennen. “In het gedeelte waar ik woonde, werd weinig tot geen Engels gesproken. Dit was vooral in het begin erg lastig en soms frustrerend. Naarmate de tijd vorderde, sprak ik zelf ook een beetje Turks en werd het makkelijker. Waar ik ook aan moest wennen is de mentaliteit van de mensen op de universiteit. Alles gaat veel ‘makkelijker’ dan bij ons. Studenten komen bijvoorbeeld soms wel anderhalf uur (!) te laat in de les en kunnen nog steeds naar binnen. Verder was mijn vakkenpakket pas in lesweek 7 definitief en begonnen sommige vakken ook pas in lesweek 5. In Nederland hebben we dan al bijna tentamens.”
Ook was de werkdruk minder hoog dan in Nederland, waardoor er meer tijd was om de stad te verkennen. “Yeditepe heeft een organisatie (Erasmus Student Network Yeditepe) waar een aantal Turkse studenten zich inzetten voor de buitenlandse studenten (Erasmus/exchange). Naast dat zij enorm hun best doen om ons zoveel mogelijk te helpen (we moesten bijvoorbeeld allemaal een verblijfsvergunning aanvragen, wat lastig is als je geen Turks spreekt), organiseerden zij ook leuke evenementen en trips binnen Istanbul en naar andere delen van Turkije. Zo zijn we bijvoorbeeld een aantal dagen in Kapadokya, Efes en Pamukkale geweest.”
Contact met studiegenoten aldaar heeft ze nog steeds. “We zijn echt een hechte vriendengroep geworden. Zelf woon ik momenteel voor stage in Kaapstad, Zuid-Afrika, waardoor het voor de komende maanden iets lastiger wordt om elkaar op te zoeken. Voor nu is het daarom vooral contact via Skype.”
Wil je jouw stage-, summerschool- of studieavonturen in het buitenland ook delen? Mail dan naar hetrechtenstudentje@gmail.com onder vermelding van ‘Over de grens’!