Onlangs schreven de ministers Edith Schippers (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) en Ard van der Steur (Veiligheid en Justitie), namens het kabinet, een brief aan de Tweede Kamer als reactie op het onderzoeksrapport van de commissie-Schnabel. Het plan is om een soort parallelwet naast de bestaande euthanasiewetgeving in het leven te roepen, om zo hulp bij zelfdoding na een ‘voltooid’ leven toe te staan. Overigens is er nog geen wetsvoorstel ingediend. Is deze regeling nodig en wordt dit onderwerp niet misbruikt voor de verkiezingen?
Door Bram de Jong
In 2014 is de commissie-Schnabel ingesteld om onderzoek te doen naar de vraag of verruiming van de euthanasiewetgeving noodzakelijk of wenselijk is. Kort en wel kwam de commissie tot de conclusie dat de bestaande wetgeving niet hoefde te worden aangepast om hulp bij zelfdoding vanwege niet-medische redenen mogelijk te maken. In het onderzoek kwam ook aan de orde dat het expliciet regelen van hulp bij zelfdoding bij een voltooid leven kan leiden tot druk op ouderen om daadwerkelijk een einde aan het leven te maken, omdat de wettelijke mogelijkheid er is.
Het huidige kabinet zal niet voor het einde van de kabinetsperiode, en dus ook niet voordat de nieuwe verkiezingen plaats zullen vinden, met een wetsvoorstel kunnen komen om het plan te realiseren. In die zin lijkt het dus op een roep om de aandacht van de kiezers. De vraag is alleen of een onderwerp als hulp bij zelfdoding hiervoor geschikt is. Het gaat hier wel om een onderwerp waarbij veel belangen en emoties een rol spelen, maar bovenal het leven.
Aan de andere kant kan het voornoemde plan van de ministers worden gezien als een reactie op de onderzoeksresultaten van de commissie. Een reactie die weliswaar tien maanden op zich heeft laten wachten, maar dat is niet vreemd bij zo’n complex vraagstuk.
De vraag blijft hoe dan ook of een eventueel wetsvoorstel door de beide Kamers komt. De christelijke partijen en de SP hebben al aangegeven een eventueel voorstel niet te zullen steunen.