“Waren dat schoten?!” De man des huizes liep verbaasd de slaapkamer in, waar ik net met onze oudste zoon op bed was geploft om een film te kijken. Ik keek hem geamuseerd aan. “Schoten? Welnee joh. Dit is Leiden!” Ik was nog niet uitgesproken toen ik een mannenstem hard hoorde schreeuwen: “POLITIE!”
Stomverbaasd keken we elkaar aan. What. The. F*ck?! Klaarlichte dag, kwart over acht ‘s avonds. We renden het balkon op, samen met zo ongeveer de helft van alle buren, en staarden naar beneden. Politieauto’s, agenten met kogelwerende vesten en getrokken wapens, traumahelikopter… Maar wat er nu precies aan de hand was, was volkomen onduidelijk. Dus we volgden de traumahelikopter, die zou gaan landen aan de andere kant van onze flat. We renden naar de galerij, waar we de andere helft van de buren over de ballustraden zagen hangen. Ondertussen checkte ik op Facebook de groep die we hebben met alle bewoners. Misschien wisten anderen wél wat er aan de hand was.
Al snel kwamen de verhalen. De verdachte zou ruzie hebben gehad met zijn vrouw. Die vrouw werd later een vriendin en uiteindelijk zou hij zijn ex-vriendin hebben neergeschoten in de hal van onze flat. “Volgens getuigen zou een man zijn ex-vriendin hebben neergeschoten. De politie moest gericht schieten om de verdachte staande te houden. Deze persoon is net als zijn ex-vriendin afgevoerd naar het ziekenhuis. Een politiehelikopter vliegt rondjes boven het gebied. Daarmee wil de politie uitsluiten dat er nog mensen met wapens rondlopen in de buurt.”
In de Facebookgroep werd druk gespeculeerd over wat er gebeurd was en wie er bij betrokken zou zijn. En als die man én die vrouw gewond waren geraakt, wie was dan die vrouw die in een politiewagen werd afgevoerd? En als die vrouw niet gewond was geraakt, wie lag er dan in die tweede ambulance die met gillende sirenes naar het ziekenhuis vertrok?
De hal van de flat was plotseling een plaats delict. Net als de liften. Bewoners mochten de flat niet uit, maar vervelender was dat bewoners die naar huis wilden de flat niet in mochten. De begane grond werd afgesloten. Zeker tot de volgende dag verboden toegang. Een speciaal bedrijf zou alles komen reiningen. De brandweer moest er aan te pas komen om een nooduitgang te maken; op bepaalde nieuwssites was te lezen dat de brandweer een gat in een betonvloer had moeten zagen. Landelijke media verschenen. Die avond was onze flat regionaal wereldnieuws.
Een dag later hoorden we officieel dat het ging om een bewoner van de zesde etage. Hij zou die middag samen met een vrouw betrokken zijn geweest bij een zware mishandeling. De politie had de tip gekregen dat hij vuurwapengevaarlijk was, vandaar dat ze op alles waren voorbereid toen ze hem die avond kwamen aanhouden. Er volgde een confrontatie tussen politie en verdachte, waarna de politie moest schieten. Bij een doorzoeking later op de avond werd in de woning van de verdachte inderdaad een vuurwapen gevonden. Dit is ook direct het laatste officiële nieuws dat we te horen hebben gekregen, alhoewel de indianenverhalen die de ronde deden onder de bewoners steeds spannender werden. En de bewoners steeds heldhaftiger.
Een paar weken later is de rust wedergekeerd. Het enige dat nog herinnert aan die bizarre maandagavond in juli zijn de kogelgaten in de muur van de hal.
